06.04.2020 r.  Język angielski

 

https://www.youtube.com/watch?v=SJGLNUjzTGQ&fbclid=IwAR1liLHIhdGD_F4m5XHlKE6l6UGzSIa-4YA67IwLqiRTZfpvZCOAeH3nNak

 

20-24.05.2020 r.

 

 

18.05.2020 r.

Hello! Dziś mam dla was bardzo głodne zwierzaki. Czy możecie je nakarmić?

 

 

 

Zajęcia programowe

 

25.06.2020r.

• Karta pracy, cz. 4, s. 78.

Granie w parach w grę.

https://www.youtube.com/watch?v=8JYyc0eSl_c – piosenka Przedszkola czas już minął

 

• Zabawa badawcza – Dlaczego czereśnie pękają?

Czereśnie – całe i popękane, rabarbar, woreczek foliowy, miska z wodą.

• Wyjaśnianie dzieciom, dlaczego, kiedy pada deszcz, dojrzewające latem owoce pękają.

• Oglądanie rabarbaru; opisywanie jego wyglądu, przeznaczenia; zwracanie uwagi na czerwoną skórkę brudzącą palce oraz, że liście rabarbaru mają charakterystyczny kształt.

• Włożenie jednego kawałka liścia do woreczka foliowego, a pozostałych – do miski z wodą.

Następnego dnia porównywanie wyglądu rabarbaru z woreczka i z rabarbarem z wody (rabarbar wyjęty z woreczka nie zmienia swojego wyglądu, ma nadal równe, całe końce; natomiast ten wyjęty z wody jest na końcach popękany i zwinięty). To efekt wchłaniania wody.

Skórka wchłania jej więcej niż miąższ. Właśnie dlatego rabarbar pęka na końcach i się zwija.

R. wyjaśnia, że podobne zjawisko można zaobserwować również u innych owoców. Czereśnie, kiedy są już dojrzałe i pada na nie deszcz, zaczynają pękać. Miąższ znajdujący się pod skórką chłonie jak gąbka krople wody, które padają na skórkę. Owoc zwiększa więc swoją objętość.

Skórka natomiast nie zachowuje się jak nadmuchiwany balonik, nie rozciąga się i dlatego pęka. Podobnie jak czereśnie pękają również wiśnie, śliwki i agrest.

 

• Degustowanie czereśni – całych i popękanych.

 

• Zabawa ruchowo-naśladowcza Wakacyjny pociąg.

Dzieci ustawiają się jedno za drugim i kładą ręce na ramionach osoby stojącej przed nimi – tworzą wakacyjny pociąg. Maszynistą jest R. Pociąg będzie jechał przez różne miejsca, których

nazwy będzie podawał R. (np. las, łąkę, plażę, góry…). Gdy R. wymieni dane miejsce, pociąg się zatrzymuje, a dzieci naśladują to, co można robić w tym miejscu.

 

Ćwiczenia w książce, s. 94−95.

Dzieci słuchają tekstu czytanego przez R. lub 6-latki.

Czytanie tekstu o wakacjach i wakacyjnych rad Olka i Ady.

 

• Zabawa rozluźniająca mięśnie wokół oczu i na czole – Duże oczy.

R. opowiada, dzieci słuchają i wykonują polecenia.

Za chwilę będziecie mogli zrobić duże, bardzo duże oczy. Unieście przy tym brwi do góry tak mocno, jak tylko możecie. Wyobraźcie sobie, że macie jeszcze dodatkowe, trzecie oko pośrodku czoła. I właśnie to oko otwórzcie tak szeroko, jak tylko potraficie… A potem możecie poruszać

waszymi szeroko otwartymi oczami we wszystkie strony: w dół, do góry, w prawą stronę, w lewą stronę. Być może zauważycie waszymi trzema szeroko otwartymi oczami coś, czego do tej pory nie widzieliście. Za chwilę zacznę powoli odliczać do sześciu. Kiedy dojdę do szóstki,

zamknijcie na moment oczy i nadajcie im w myślach taki rozmiar, jaki chcielibyście mieć.

Trzecie oko będziecie mogli sobie później wyobrazić za każdym razem, kiedy będziecie chcieli zobaczyć coś w waszej wyobraźni. Jeden, dwa, trzy, cztery, pięć, sześć.

 

24.06.2020r.

• Karta pracy, cz. 4, s. 75.

Czytanie tekstu wyrazowo-obrazkowego o wakacjach. Kończenie kolorowania kredek według wzoru (rytmu) z poprzedniej karty.

• Zabawa Wakacje.

Dla każdego dziecka: kartka, kredki.

Rysowanie w prawym górnym rogu kartki słoneczka, z jednoczesnym wypowiadaniem zdania: Wakacje muszą być słoneczne.

 Rysowanie w lewym dolnym rogu kartki kwiatka i wypowiadanie zdania: Wakacje muszą być pachnące.

 Rysowanie w lewym górnym rogu kartki lodów i wypowiadanie zdania: Wakacje muszą być słodkie.

Rysowanie w ostatnim, pustym rogu kartki skrzyni i wypowiadanie zdania: Wakacje muszą być tajemnicze. Określanie, który to róg. Rysowanie na środku kartki siebie na wakacjach.

 

• Osłuchanie z piosenką- Hej przedszkole ukochane

https://www.youtube.com/watch?v=4ba9aVhV88M- piosenka Hej przedszkole ukochane

• Co najbardziej podobało mi się w przedszkolu – rysunek.

• Zabawa Dokończ zdania.

R. rozpoczyna zdania, a dzieci  je kończą. Np.: W przedszkolu lubiłem/

lubiłam… W przedszkolu nie lubiłem/nie lubiłam… W przedszkolu czułem się/czułam się…

• Wypowiadanie się dzieci na temat: Co najbardziej podobało mi się (wśród zdarzeń w ciągu roku) w przedszkolu.

• Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy.

Karta pracy, cz. 4, s. 76 (dla każdego dziecka).

Rysowanie tego, co podobało się w przedszkolu. Wskazywanie obrazków zgodnie z kolejnością pór roku.

• Wykonanie prac przez dzieci.

• Wspólne oglądanie prac, omówienie ich przez autorów.

 

Zabawy na świeżym powietrzu

 

 

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 77.

Czytanie tekstu z R. lub samodzielnie. Rozmowa na temat tego , co dzieci poznały w przedszkolu.

Rysowanie słoneczek po śladach. Kolorowanie rysunków.

 

• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 80.( dzieci 5- letnie)

Rysowanie po śladach.

 

• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 80.

( dzieci – 6 – letnie)

Ćwiczenia w czytaniu.

Dzieci czytają samodzielnie lub z pomocą R.

 

 

23.06.2020r.

Dzisiaj „ Dzień ojca” – pamiętajcie o życzeniach.

https://www.youtube.com/watch?v=kXT48OLPucU&fbclid=IwAR0mBUx9AZMB55aL2JL-YVizCYaKNtiQ4ha1yH9XqwK9FnboV2uLO8smb7o – życzenia na Dzień Taty.

https://mamotoja.pl/laurki-na-dzien-ojca-do-wydruku,dzien-ojca-artykul,14529,r1p1.html – pomysły na laurkę dla taty

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 73.

Kończenie rysowania szlaczków. Dzielenie nazw obrazków na sylaby (lub na głoski).

 

• Ćwiczenia w liczeniu za pomocą patyczków.

Patyczki w różnych kolorach, znaki, liczby.

Dzieci biorą sobie po tyle patyczków, ile mają palców u rąk, i siadają w kole.

• Układanie z patyczków kształtów figur geometrycznych.

Dzieci układają z patyczków trójkąt, prostokąt, kwadrat. Określają, ile patyczków potrzebowały do ułożenia kształtu każdej figury.

• Układanie patyczków według kolorów.

Dzieci liczą patyczki w każdym kolorze.

Podają całkowitą liczbę patyczków,

mówiąc np., 3 patyczki czerwone dodać 4 patyczki zielone i dodać 3 patyczki żółte to razem 10 patyczków.

Układanie działania ilustrującego liczbę

patyczków. Np.

3 + 4 + 3 = 10

• Odkładanie patyczków, np. w kolorze żółtym.

Dzieci liczą pozostałe patyczki, mówiąc:

10 odjąć 3 to siedem.

Układają działanie:

10 – 3 = 7

• Odkładanie patyczków, np. czerwonych.

Dzieci liczą pozostałe patyczki, mówiąc:

7 odjąć 3 to cztery.

Układają działanie:

7 – 3 = 4

Dalsze ćwiczenia przeprowadzamy analogicznie.

• Ćwiczenia gimnastyczne

 

Zabawa orientacyjno-porządkowa Spacer do lasu.

Dzieci  biegają swobodnie w różnych kierunkach. Na zawołanie: Stój, zatrzymują się i chowają za najbliższym drzewem (może to być kanapa, fotel itp.)

Ćwiczenia z elementem równowagi.

 Dzieci spacerują swobodnie z woreczkami na głowach, następnie każde dziecko kładzie woreczek przed sobą i stara się chwycić go palcami nóg i utrzymać przez chwilę. Ćwiczenia powtarzamy kilka razy, pamiętając o zmianie stóp.

 

Ćwiczenie mięśni brzucha – Do góry i w dół.

 Dzieci leżą tyłem, woreczki wkładają między stopy. Unoszą je stopami do góry i przekładają za głowy, a potem powracają do pozycji wyjściowej.

 

Zabawa ruchowa z elementem czworakowania – Na plaży.

Dzieci kładą woreczki na podłodze. Chodzą na czworakach dookoła swoich woreczków, naśladując szukanie na plaży muszli i bursztynów. Co jakiś czas klękają, wyciągają ręce, otwierają dłonie i pokazują, co znalazły.

 

Ćwiczenie tułowia Samoloty.

 Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym. Woreczki kładą na głowach. Jedną ręką tworzą daszek nad oczami, drugą trzymają na kolanach. Wykonują skręt tułowia i głowy w lewą stronę, a następnie w prawą stronę.

 

Ćwiczenia przeciw płaskostopiu – Sprytne stopy.

Dzieci chwytają palcami stopy woreczek leżący na podłodze i podają go sobie do rąk.

 

Zabawa ruchowa ożywiająca – Chronimy się przed słońcem.

 Dzieci biegają po sali, swobodnie wymachując woreczkami. Na mocne uderzenie w tamburyn zatrzymują się, rozciągając woreczki nad głowami – chronią się przed słońcem

 

Zabawa relaksacyjna” Czarodziej”

Pewnego razu żył dobry czarodziej, który spełniał dobre marzenia wszystkich, którzy go o to prosili. Połóżcie się na kocykach, zamknijcie oczka i spróbujcie pomyśleć, o co poprosilibyście czarodzieja. Może to być jakaś zabawka, ale musicie czarodziejowi w myślach pokazać dokładnie jak ma to wyglądać, może to być również jakieś wydarzenie, które chcielibyście, aby się wam przydarzyło. Później mi opowiecie. Kiedy ucichnie muzyka czarodziej zabierze wasze marzenia i spróbuje je spełnić.

 

 

 

• Zabawa Bańki mydlane – rozwijanie sprawności ruchowej.

https://www.youtube.com/watch?v=QHR9URbvf_E&feature=youtu.be– piosenka „Po łące biega lato”

 

Dzieci maszerują w rytmie piosenki w określonym kierunku. Na hasło: Bańki mydlane, naśladują łapanie baniek. Klaszczą w dłonie, przenosząc je przed sobą w różne miejsca (wyżej, niżej, na wysokość głowy, tułowia, kolan).

• Karta pracy, cz. 4, s. 74.

Oglądanie obrazków. Opowiadanie, co się na nich dzieje. Zastanawianie się i mówienie, co Ada robiła kiedyś, co robi teraz, a co będzie robić w przyszłości. Wymienianie kolorów kredek.

• Utrwalanie nazw miesięcy na podstawie fragmentu wiersza Krystyny Datkun-Czerniak Rok.

Podczas recytacji wiersza R. nazywa miesiące, wypowiadając nazwy bezgłośnie, poruszając samymi ustami. Dzieci podają głośno nazwy miesięcy w odpowiedniej formie. Podczas ponownego słuchania wiersza klaszczą, kiedy usłyszą nazwę miesiąca.

 

W styczniu Nowy Rok przychodzi,

często mrozem grozi.

W lutym czyni tak samo.

W marcu bywa jak w garncu (…).

Kwiecień z majem

w zieleni skąpane (…).

Czerwiec obiecuje

radości wiele, bo

– moi przyjaciele –

lipiec i sierpień to wakacji czas (…).

Wrzesień i październik

zmieniają kolory ziemi (…).

W listopadzie

smutek na drzewach się kładzie.

A w grudniu zmęczony pracą Stary Rok

żegna się i… zaprasza Nowy Rok. (…)

 

 

 

22.04.2020r.

Temat tygodnia- Pożegnania nadszedł czas.

https://zasobyip2.ore.edu.pl/uploads/publications/52d1ef34a02df156cb465cbd538b7dda_/index.html - ćwiczymy czytanie

https://zasobyip2.ore.edu.pl/uploads/publications/47b7a80c1511fb3f1c949090bb96eb81_/index.html- ćwiczymy dodawanie i odejmowanie

 

• Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Pocieszajki dla maluchów.

• Zabawa Z czym kojarzy się przedszkole.

Dzieci podają skojarzenia z przedszkolem,  np.

uśmiech, sympatia,  różne zabawki, troskliwość, zrozumienie…

 

• Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Pocieszajki dla maluchów.

Książka (s. 86–89) dla każdego dziecka.

Ada była bardzo dumna z tego, że po wakacjach pójdzie do szkoły. Będzie miała kolorowy plecak, a w nim książki, zeszyty i piórnik z przyborami. Bardzo chciała się nauczyć samodzielnie czytać,

bo obiecała Olkowi, że w przyszłości to ona przeczyta mu bajkę na dobranoc, a nie odwrotnie.

Na zakończenie ostatniego roku w przedszkolu zaproszono wszystkich rodziców, a młodsze grupy zadbały o niespodzianki: zaśpiewały pożegnalne piosenki i wręczyły starszakom samodzielnie

przygotowane sadzonki drzewek szczęścia w małych doniczkach.

Grupa Ady odwdzięczyła się przedstawieniem teatralnym dla maluchów o misiu, który trafił do przedszkola i niczego nie potrafił robić samodzielnie: nie umiał sam jeść, ubierać się, wiązać sznurowadeł i budować domku z drewnianych klocków. Nie wiedział nawet, że przed

jedzeniem trzeba myć łapki, ani nie znał słów: „proszę, dziękuję, przepraszam”. Ten miś musiał się wszystkiego nauczyć w przedszkolu, a dzieci mu w tym pomagały.

Był to teatrzyk kukiełkowy, w którym Ada przedstawiała postać dziewczynki o imieniu Basia.

Tomek trzymał kukiełkę niedźwiadka, a Basia uczyła misia, jak należy myć łapki:

– O! Popatrz, misiu,

tu jest łazienka,

wodą się zmywa

farbę na rękach,

a ty masz łapki

całe w powidłach,

więc musisz użyć wody i mydła!

Piotrek, Janek i Paweł poruszali kukiełkami zielonych żabek i śpiewali piosenkę:

Kum, kum, kum!

Rech, rech, rech!

Było przedszkolaków trzech.

Hopsa, w lewo!

Hopsa, w prawo!

Skaczą zwinnie. Brawo! Brawo!

Ucz się, misiu, z nimi ćwicz,

skacz i do dziesięciu licz!

Tu następowała wyliczanka do dziesięciu: jeden, dwa, trzy, cztery, pięć i tak dalej…

Potem na scenie pojawiły się symbole pór roku: słońce, bałwanek, kasztany i skowronek.

Dzieci z młodszych grup doskonale wiedziały, które symbolizują wiosnę, lato, jesień i zimę.

Na zakończenie przedstawienia wszystkie starszaki ukłoniły się pięknie i wyrecytowały:

– Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie,

nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie,

a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole,

będziemy wspominać kochane przedszkole!

Młodszym dzieciom bardzo podobało się przedstawienie, a po spektaklu wszyscy chcieli obejrzeć z bliska kukiełki. Ada stanęła pod oknem i przyglądała się swoim koleżankom i kolegom.

Z jednej strony cieszyła się na myśl o szkole, z drugiej jednak czuła, że będzie tęsknić.

– Trochę mi smutno – powiedziała do Kasi.

– Mnie też – odpowiedziała dziewczynka. – Nauczyłam się tutaj pisać swoje imię: K A S I A – przeliterowała.

– A ja się nauczyłam sama korzystać z łazienki, bo jak byłam mała, to nie umiałam spuszczać wody – dodała Ada.

– Piotrek mi pokazał, jak bezpiecznie zjeżdżać ze zjeżdżalni i wspinać się po drabinkach.

– Mnie też!

– I umiemy już rozpoznawać kształty: kółka, trójkąty, prostokąty i kwa… kwa… – zająknęła się Kasia.

– Kwadraty – dokończyła Ada.

– Tak! Kwadraty!

– I co jeszcze?

– Pani pokazała nam, jak się kroi warzywa, tak żeby się nie skaleczyć.

– I już umiemy same zrobić sałatkę z majonezem – odparła z dumą Ada.

– A pamiętasz, jak lepiłyśmy pączki z piasku do naszej cukierni? Tomek ugryzł jednego i pani kazała mu szybko wypłukać buzię.

– Cha, cha! Nigdy tego nie zapomnę.

– I piekliśmy ciasto na Dzień Mamy, a wyszedł nam zakalec!

– Pamiętam. Pani polała je rozpuszczoną czekoladą i powiedziała, że takie ciasto jada się we Francji.

– Było bardzo dobre. Wszyscy prosili o dokładkę.

Dziewczynki wymieniły jeszcze wiele wesołych wspomnień i obiecały sobie, że będą odwiedzać swoje przedszkole i ulubioną panią. Pożegnały się z innymi dziećmi, z kucharkami, panem

„złotą rączką”, który potrafił naprawić każdą rzecz, a nawet z zabawkami.

Przed wyjściem z przedszkola Ada położyła coś ukradkiem w swojej szafce w szatni.

– Co tam zostawiłaś? – zdziwiła się mama.

– Zostawiłam pudełko z pocieszajkami.

– A co to są pocieszajki?

– To są kolorowanki ze zwierzątkami. Powiedziałam pani, że jak jakiś maluch będzie płakał, to może mu dać taką kolorowankę i poprosić, żeby pomalował smutne zwierzątko.

Ja też kiedyś płakałam za tobą w przedszkolu i wtedy pomalowałam krowę na żółto. Świeciła jak słońce i od razu mi było lepiej.

– To wspaniały pomysł – mama spojrzała z podziwem na Adę i mocno ją przytuliła.

– Pa, pa! Przedszkole! – powiedziała Ada. – Kiedyś cię odwiedzę.

 

• Rozmowa na temat opowiadania.

− Co przygotowała grupa Ady na pożegnanie przedszkola?

− Co przygotowali młodsi koledzy?

− Co robiły Ada i Kasia?

− Kogo pożegnała Ada?

− Co to były pocieszajki Ady?

− Gdzie je zostawiła?

• Ćwiczenia w książce.

Książka (s. 86–89) dla każdego dziecka.

Słuchanie tekstu czytanego przez 6-latki

lub R.

Czytanie tekstu znajdującego się pod ilustracjami.

• Nauka wierszyka z opowiadania fragmentami, metodą ze słuchu.

Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie,

nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie,

a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole,

będziemy wspominać kochane przedszkole!

• Wspominanie przez dzieci tego, co zapamiętały z pobytu w przedszkolu.

• Zabawa ruchowa – Po muszli ślimaka.

Kreda.

Dzieci siadają na podłodze z wyprostowanymi nogami; przesuwają się do przodu, nie uginając nóg i nie pomagając sobie rękami. Idą kolejno, tip-topkami – po linii przypominającej kształt muszli ślimaka,narysowanej kredą na podłodze.

 

• Obrazek o lecie – wykonanie prezentu dla kolegi/koleżanki na pożegnanie przedszkola.

• Oglądanie reprodukcji malarskich.

Dla każdego dziecka: wyprawka, reprodukcje malarskie: Claude`a Moneta Stogi siana w Giverny; Olega Sumarokova Kobieta pod parasolem odpoczywająca na plaży.

Dzieci oglądają reprodukcje, określają, z jaką porą roku się kojarzą i dlaczego.

• Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.

Dla każdego dziecka: kartka A5, kredki, farby plakatowe, pędzelek, kubeczek z wodą, pastele, kartka z kolorowego bloku technicznego, klej, bibuła, kolorowy papier.

• Wykonanie na kartkach formatu A5 obrazka o lecie (wybraną techniką).

• Ozdabianie powstałych ramek kulkami z kolorowej bibuły lub kawałkami kolorowego papieru.

• Podpisanie się, samodzielnie lub z pomocą R. z tyłu obrazka.

• Wykonanie prac przez dzieci.

 

Zabawy na świeżym powietrzu

 

 

• Masaż pleców.

Dzieci dobierają się w pary. Jedno dziecko klęka, podpierając się rękami o podłogę, pozwalając głowie swobodnie zwisać. Drugie dziecko staje z boku i także klęka, ale pozostaje wyprostowane, z wolnymi rękami. Dzieci nie rozmawiają ze sobą.

Drugie dziecko kładzie ostrożnie ręce na plecach partnera i wykonuje masaż (klepie, głaszcze, stuka…). Po chwili następuje zmiana ról.

• Karta pracy, cz. 4, s. 72.

Odszukiwanie na obrazku piłek. Określanie ich położenia. Rysowanie po śladzie drogi piłki do bramki.

 

 

19.06.2020r.

 

• Zabawa rozwijająca umiejętność orientowania się na kartce papieru.

Dla każdego dziecka: kartka, mazak.

Dzieci dobierają się parami ( albo  dziecko tworzy parę z rodzicem), siadają naprzeciwko siebie w nieznacznej odległości. Każde ma kartkę i mazak do rysowania.

Jedno dziecko zaczyna rysować drogę na swojej kartce i dokładnie opowiada partnerowi o tym, co robi, np.: Rysuję drogę od lewego dolnego rogu kartki, prosto do góry, teraz w prawo, w bok kartki, teraz prosto, do dołu, a teraz w lewo i z powrotem do góry, aż do górnego prawego rogu. Partner rysuje na swojej kartce dokładnie to, co słyszy od kolegi. Na zakończenie zabawy dzieci porównują rysunki; zwracają uwagę na to, jak dokładne były wskazówki.

 

• Zabawa rytmiczna – Echo rytmiczne.

Drewniane lub plastikowe pałeczki dla każdego dziecka.

Dzieci wystukują (o podłogę, blat stołu, wybrane przedmioty) proste rytmy zaproponowane przez R., a następnie przez  dzieci –  cicho i głośno, z wykorzystaniem drewnianych lub plastikowych pałeczek.

 

• Słuchanie wiersza Marioli Golc Słoneczny uśmiech.

• Wypowiedzi dzieci na temat ich wakacyjnych planów.

R. pyta:

− Gdzie wybieracie się na wakacje? Gdzie chciałybyście wyjechać?

 

• Słuchanie wiersza Marioli Golc Słoneczny uśmiech.

 

Nadchodzą wakacje,

słoneczna pora.

Słoneczny uśmiech

śle więc przedszkolak.

 

I tym uśmiechem

ze słonkiem razem

ogrzeje wszystkie

nadmorskie plaże.

 

Promienny uśmiech

prześle też górom,

by się nie kryły

za wielką chmurą.

 

Ma jeszcze uśmiech.

dla wszystkich dzieci.

Niech im w wakacje

słoneczko świeci.

 

• Karty pracy, cz. 4, s. 68–69.

Oglądanie zdjęć miejsc, w których Ada i Olek byli rok temu z rodzicami na wakacjach, opowiadanie o niektórych z nich. Rysowanie po śladzie drogi rodziny Ady nad morze.

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 70.

Rysowanie w ramce na górze karty, gdzie dziecko pojedzie na wakacje, a na dole – gdzie chciałoby pojechać na wakacje. Rysowanie po śladzie, bez odrywania kredki od kartki.

 

• Zabawa orientacyjno-porządkowa Zatrzymaj się zgodnie z poleceniem.

Dzieci poruszają się swobodnie po sali przy akompaniamencie tamburynu. Podczas przerwy w grze zatrzymują się zgodnie z poleceniem podanym przez R.,

 np.: Zatrzymajcie się przodem do okna (bokiem do biurka, tyłem do drzwi, na krzesełku, za krzesełkiem, z lewej strony krzesełka, z prawej strony krzesełka). R. sprawdza poprawność wykonania poleceń.

 

https://www.bing.com/videos/search?q=zabawy+ruchowe+dla+przedszkolak%c3%b3w+youtube&ru=%2fvideos%2fsearch%3fq%3dzabawy%2bruchowe%2bdla%2bprzedszkolak%25c3%25b3w%2byoutube%26qpvt%3dzabawy%2bruchowe%2bdla%2bprzedszkolak%25c3%25b3w%2byoutube%26FORM%3dVDRE&view=detail&mid=B0E6525BB80477DE74AFB0E6525BB80477DE74AF&rvsmid=B076CCD2D399C74E8450B076CCD2D399C74E8450&FORM=VDMCNR -  Sałatka owocowa z polewą czekoladową

 

• Zagadki słuchowe dotyczące bezpieczeństwa podczas wakacji.

Dzieci słuchają zagadek Barbary Kosmowskiej, dopowiadają ich zakończenia – rozwiązania.

Wiem, że pan ratownik mnie nie zauważy,

dlatego nie kąpię się na niestrzeżonej… (plaży)

 

Kiedy płoną lasy, to giną zwierzęta,

dlatego dbam o to i o tym pamiętam,

by w lesie wszystkim żyło się dogodnie.

Z tego powodu nie bawię się… (ogniem)

 

Jeśli się zagubię w obcym dla mnie mieście,

wiem, co mam zrobić, wiem nareszcie!

Mogę zaufać pewnemu człowiekowi,

czyli panu… (policjantowi)

 

Gdy nie ma rodziców w domu,

to choć bardzo przykro mi,

nie otwieram obcym ludziom

do naszego domu… (drzwi)

 

Ze względu na żmije zawsze w lesie noszę

moje ukochane, gumowe… (kalosze)

 

Grzybobranie to grzybów zbieranie,

a nie ich jedzenie czy też smakowanie.

Dlatego po powrocie z lasu

sięgam do grzybów pełnego… (atlasu)

 

Nie podchodzę do dzikich zwierząt,

bo choć są piękne i bajeczne,

bywają także dla ludzi bardzo… (niebezpieczne)

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 71.

Oglądanie rysunków schematycznych. Mówienie, na co powinno się zwracać uwagę na wakacjach. Rysowanie po śladzie, bez odrywania kredki od kartki.

 

• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie

do czytania, pisania, liczenia, s. 79.( dzieci – 5 – latki)

Otaczanie pętlami muszli tego samego rodzaju. Porównywanie ich liczby.

 

• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery

i liczby, cz. 2, s. 78–79.( dzieci- 6- latki)

Czytanie wyrazów. Pisanie po ich śladach. Czytanie tekstu. Odpowiadanie na pytania. Wskazywanie odpowiednich zdjęć.

 

 

15.06.2020r.

Zajecia_programowe_15.06.2020r..pdf

 

 

10.06.2020r.

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 62.

Słuchanie, dokąd podróżują ludzie podanymi środkami lokomocji. Naklejanie obok obrazków środków lokomocji obrazków odpowiednich miejsc.

 

• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 77.( dzieci- 5-letnie)

Rysowanie po śladach fal. Nazywanie tego, co się w nich ukryło.

 

• Tworzenie mapy skojarzeń do wyrazu wakacje.( dzieci- 6-letnie)

Litery, obrazki, małe kartki, duży karton, wyraz wakacje.

R. umieszcza na środku dużego kartonu wyraz wakacje. Dzieci podają skojarzenia i rysują je na małych kartkach lub układają odpowiednie wyrazy. Następnie R. umieszcza je wokół wyrazu wakacje, tworząc

mapę skojarzeń.

 

https://www.youtube.com/watch?v=XLtnbHKeQDw&feature=youtu.be&fbclid=IwAR0LdCd-uJC_r-24eNW-mvJ6msJ3qWv20sWFbC29EqQCjdRzmbNq5k7_SYk-  piosenka  Wakacyjne dni - sł. Anna Bomba, muz. Miłosz Konarski

 

http://scholaris.pl/resources/run/id/104924-  ułóż obrazki

 

Wykonaj prosty eksperyment z tańczącymi skrawkami papieru:

 

http://scholaris.pl/zasob/112925?tid%5b%5d=16&eid%5b%5d=POCZ&bid=0&iid=0&query=dzieci&api=

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 63.

Nawlekanie muszelek na nitkę według wzoru (rytmu).

 

 

09.06.2020r.

Zajecia_programowe_09.06.2020r..pdf

 

 

08.06.2020r.

 

Temat tygodnia – Wakacyjne podróże.

• Karta pracy, cz. 4, s. 60.

Wykonanie łódki według instrukcji. Rysowanie po śladach.

 

• Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Wakacyjne podróże.

 Ułóżcie hasło rozwiązując działania i układając jego rozwiązanie w kolejności od 1 do 10.

A ( 6 – 4), W (3-2), K (9 -6), A ( 8-4), E ( 3+4), J (4+2), C (8-3)

Książka (s. 84–85) dla każdego dziecka.

Od samego rana tata, Olek i Ada planowali podróże wakacyjne. Zapomnieli o porannym myciu, a nawet o przebraniu się z piżam. Gdyby nie mama, zapomnieliby też o śniadaniu.

Szczęśliwie mama przypomniała im o wszystkim. Kiedy byli już umyci, przebrani i najedzeni, wyjęła z szafy wielki globus i postawiła go na podłodze.

– Teraz możecie podróżować palcem po całym świecie.

– Super! – ucieszył się Olek. Bez namysłu zakręcił globusem. Fruuu! Gdyby kula ziemska obracała się tak szybko, wszyscy dostaliby kręćka jakiegoś lub co najmniej zadyszki. Przed oczami Olka, Ady i taty mknęły kontynenty: Ameryka Północna i Ameryka Południowa, Afryka, Europa

i zaraz Azja i Australia.

– Tu jedziemy! – Palec Olka zatrzymał rozpędzony świat namalowany na globusie. – Australia,

Sydney. Niezłe miejsce. Będzie fajnie. W Australii są kangury i koale.

– W Sydney chciałbym zobaczyć gmach filharmonii – wtrącił tata.

– A będzie tam gmach naszego przedszkola? – spytała Ada.

Olek spojrzał na siostrę z politowaniem. Przecież nikt nie podróżuje do przedszkola, które jest kilka metrów od domu. Zakręcił drugi raz. Jego palec wskazał państwo leżące w Ameryce Południowej.

– Brazylia. Dobry wybór – pochwalił tata. – Są tam wspaniałe plaże. Chętnie poleżałbym sobie – przeciągnął się leniwie.

– Może i ja zaproponuję podróż? – mama zajrzała do salonu. – Chciałabym pojechać z wami do Indii. Zawsze interesowała mnie Azja i jej kultura. Chociaż Afryka też jest ciekawa.

– No pewnie! Jedziemy do Kenii! Do parku z dzikimi zwierzętami. Zobaczymy słonie i żyrafy! – zawołał Olek ożywiony wizją spotkania dzikiego słonia, a może i lwa.

– A będzie tam nasz park? – nieśmiało spytała Ada.

Wszyscy spojrzeli na nią jak na przybysza z kosmosu.

– Nasz park będzie czekał na ciebie w Polsce. Teraz ja wybieram – powiedział tata. Energicznie zakręcił globusem. Niebieski kolor oceanów i mórz zmieszał się z zielonym, żółtym i brązowym – kolorami kontynentów. Adzie aż zakręciło się w głowie. Świat na globusie obracał się zbyt szybko. Co będzie, jeżeli palec taty trafi na głęboki ocean? Nie chciałaby spędzić wakacji na oceanie. Tam już z pewnością nie ma znajomego parku ni przedszkola ani placu zabaw z dużą okrągłą piaskownicą.

– Stany Zjednoczone. Waszyngton – zakomunikował tata.

– Jest tam plac zabaw? – spytała Ada.

– Naszego nie ma, są inne. Jest za to Biały Dom i...

– Ale naszego domu tam nie ma – przerwała tacie Ada.

– Ja nie mogę! Chcesz jechać na wakacje czy nie? – zniecierpliwił się Olek.

– Chcę. Tylko nie tak daleko – bąknęła Ada.

– To gdzie? Wybieraj – podsunął jej globus.

Ada zamknęła oczy. ,,Niech los zdecyduje” – pomyślała i dotknęła palcem globusa.

– Tu!

Cała rodzina wbiła wzrok w miejsce, które wskazał palec Ady. Mama i tata pierwsi gruchnęli śmiechem.

– Europa, Polska, Warszawa – podsumował Olek.

Ada westchnęła z ulgą. Jak to dobrze, że zdała się na los szczęścia. W Warszawie jest jej przedszkole i dom, i park, i znajomy plac zabaw. No i tuż pod Warszawą mieszkają ukochani dziadkowie. Co ważne, ich dom stoi w pobliżu lasu.

– Pojedziemy do babci i dziadka. Tam są bociany, dzięcioły, kukułki, żabki, biedronki, ślimaki, pszczoły – zachwalała Ada.

– Mrówki, komary i muchy – dorzucił ponuro Olek. Ale już po chwili śmiał się jak tata i mama. Nawet napad komarów nie odstraszyłby ani jego, ani Ady od podróży do dziadków.

Podpatrywanie ptaków w towarzystwie dziadka, który zna setki ciekawostek o zwierzętach, to był najlepszy z wakacyjnych planów.

 

• Rozmowa na temat opowiadania.

 

− Co Olek, Ada i tata planowali z samego rana?

− Dzięki czemu mogli podróżować palcem po całym świecie?

− Jakie kontynenty były widoczne na globusie?

(R. obraca globus, a 6-latki samodzielnie lub przy jego pomocy odczytują nazwy kontynentów).

 

− Co wskazywał palec Olka?

− Co wskazywał palec taty?

− Gdzie chciała pojechać mama?

− Co wspominała cały czas Ada?

− Co wskazywał palec Ady? Gdzie ona chciała pojechać na wakacje?

• Ćwiczenia z książką.

Książka (s. 84–85) dla każdego dziecka.

Dzieci słuchają tekstu czytanego przez R. ( 5-latki)

Czytają tekst znajdujący się pod ilustracjami w książce ( 6- latki)

 

• Wykonanie pracy plastycznej Wakacje na Wybrzeżu.

• Słuchanie nagrania odgłosu fal morskich uderzających o plażę (szumu morza).

 

https://www.youtube.com/watch?v=YMkM5-RWYaU

 

 

R. pyta:

− Czego odgłosu słuchaliście?

− Czy ten odgłos był przyjemny?

− Pokażcie rękami, jak porusza się fala.

R. prosi dziecko o dokończenie zdania: Chciałbym (chciałabym) pojechać nad morze, bo…

 

• Zabawa – opowieść ruchowa Na plaży (według Małgorzaty Markowskiej).

Jesteśmy na plaży. Spoglądamy w niebo, na którym fruwają latawce. (Dzieci biegają po sali w jednym kierunku). Latawce unoszą się wysoko na wietrze. (Wznoszą ramiona do góry).

Teraz opadają w dół. (Wyciągają ramiona w bok). Przestało wiać. Latawce opadają na piasek.

(Dzieci siadają skrzyżnie). Rysujemy na piasku kształt swojego latawca. Wietrzyk zaczyna lekko wiać, latawce podrywają się do lotu. (Dzieci powoli podnoszą się do stania i kontynuują bieg po sali).

Słonko świeci, piasek staje się gorący. Idziemy ochłodzić stopy w wodzie. Idąc, podnosimy wysoko kolana, staramy się utrzymać przez chwilę na jednej nodze. Wchodzimy do wody i ochładzamy ciała, polewając wodą ramiona, plecy, brzuch. Podskakujemy obunóż, rozchlapując wodę dookoła. Czas na kąpiel słoneczną. Kładziemy się na piasku i opalamy brzuchy. (Leżą tyłem). Patrzymy na niebo i podziwiamy latawce. Teraz opalamy plecy. (Przechodzą, przez przetoczenie, do leżenia przodem).

• Wskazanie na mapie Polski Morza Bałtyckiego.

Mapa Polski.

Dzieci wskazują Morze Bałtyckie na mapie Polski.

• Słuchają nazw miejscowości leżących nad

Bałtykiem, odczytywanych przez 6-latki.

• Odczytują nazwy miejscowości leżących na Wybrzeżu.

 

• Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy plastycznej Wakacje na Wybrzeżu.

Dla każdego dziecka: wyprawka, karta 4, kartka z bloku technicznego, klej, farby plakatowe, pędzelek, kubeczek z wodą.

• Wypychanie z karty gotowych elementów.

• Malowanie kartki z bloku technicznego tak, aby była podzielona na trzy pasy: żółty (piasek na plaży), niebieski (morze), jasnoniebieski (niebo).

• Przyklejanie poszczególnych elementów w odpowiednich miejscach na wyschniętej, pomalowanej kartce.

• Wykonanie prac przez dzieci.

• Porządkowanie miejsc pracy.

 

Zabawy na świeżym powietrzu

Koce.

• Oglądanie drzew rosnących w ogrodzie. Określanie, czy są to drzewa iglaste, czy drzewa liściaste. Wyjaśnienie, które z nich rosną w lesie. Podawanie nazw drzew przez R. (np.: topole, klony, świerki).

• Wielozmysłowe poznawanie drzew.

Dzieci przytulają się do drzew, wąchają je, dotykają dłońmi – z otwartymi, a potem z zamkniętymi oczami, słuchają szumu drzew z zamkniętymi oczami.

• Przyglądanie się drzewom w różnych pozycjach: stojąc, leżąc, z pochyloną głową, przez palce… Określanie, jak wyglądają drzewa, gdy patrzymy na nie z różnych pozycji.

• Ustawianie się względem drzewa według poleceń R.

Dzieci ustawiają się: przed drzewem, za drzewem, z lewej strony drzewa, z prawej strony drzewa, między dwoma drzewami. Następnie odpoczywają na kocach pod drzewami.

 

05.06.2020r.

Zajecia_programowe_05.06.2020r..pdf

 

 

04.06.2020r.

 

• Karty pracy, cz. 4, s. 56–57.

Patrzenie na obrazek. Opowiadanie, co się na nim dzieje. Odszukiwanie na dużym obrazku przedmiotów, roślin umieszczonych na dole kart.

 

• Osłuchanie z piosenką –Dziwni goście.

https://www.youtube.com/watch?v=Mq5LVKj8pXQ – piosenka - Dziwni goście

I. Przyszła do mnie dziś pani Złość.

Krzyczy, że całego świata ma już dość!

Nogą głośno tupie i pięści pokazuje,

brzydkie miny stroi. O! O! O!

 

A za chwilę wszedł wielki Śmiech

i za brzuch się gruby trzyma, ech, ech, ech!

Tak się głośno śmieje, że łzy ze śmiechu leje,

i żartuje sobie: he, he, he!

 

Ref.: E e e emocje, tacy dziwni goście,

złoszczą, śmieszą, smucą, straszą nas.

Czy jest na to czas i pora, czy nie czas.

 

E e e emocje, czasem ich wyproście.

Bo i tak powrócą w inny czas,

jeszcze raz i jeszcze raz, i jeszcze raz.

 

II. Potem Smutek wpadł, tutaj siadł,

łzy mu kapią z mokrych oczu: kap, kap, kap.

Nic go nie ucieszy i nikt go nie pocieszy.

Smutku, przestań płakać, tak, tak, tak!

 

A na koniec: ciach! Wskoczył Strach!

Trochę boi się wszystkiego, ach, ach, ach!

Wielkie zrobił oczy i jak tu nie podskoczy!

Idź już, Strachu, sobie: sio, sio, sio!

 

Ref.: E e e emocje…

 

• Rozmowa na temat piosenki.

 

R. zadaje dzieciom pytania:

 

− O czym jest ta piosenka?

− Co oznacza słowo: emocje?

− O jakich emocjach jest mowa w piosence?

− Jakie emocje nas „odwiedzają”? Co się wtedy dzieje?

 

• Zaznaczanie klaśnięciem pierwszej miary taktu.

• Rytmiczne wyklaskiwanie (z równoczesną recytacją) wybranych fragmentów piosenki.

• Śpiewanie z różnym natężeniem głosu (głośno, cicho, szeptem).

• Ćwiczenia Słuchamy bębenka – rozwijanie sprawności ruchowej.

Bębenek.( jeżeli dzieci nie mają bębenka rodzic może klaskać w dłonie)

Dzieci poruszają się zgodnie z rytmem wygrywanym na bębenku, reagując na ustalone sygnały:

– rytm ćwierćnut – maszerują,

– mocne uderzenie – wykonują przysiad,

– dwa uderzenia – robią dwa kroki w tył,

– szybkie, miarowe uderzenia – biegają na palcach,

– mocne, miarowe uderzenia – maszerują na piętach.

 

•Ilustracja ruchowa piosenki.

 

• Wykonanie pracy Pożegnalny obrazek dla przyjaciela.

 

• Wypowiedzi dzieci na temat: Kogo nazywamy przyjacielem?

Np.: dba o nas, jest pomocny, opiekuńczy, rozbawia nas, czujemy się przy nim bezpiecznie…

• Bezgłośne wymawianie imion swoich przyjaciół.

Dzieci wymawiają  imiona swoich przyjaciół, nie wydając głosu, a poruszając tylko wargami.

• Zapoznanie ze sposobem wykonania prac (według Igora Buszkowskiego).

Dla każdego dziecka: podstawa pudełka po czekoladkach, brystol, szary papier, kolorowy papier, nożyczki, klej.

Ramą obrazka jest podstawa pudełka po czekoladkach. W jej wnętrzu dzieci tworzą dowolną kompozycję, np. góry, jezioro, las, łąkę, miasto… Aby kompozycja była wypukła, część papierów potrzebnych do wykonania pracy dzieci mogą pognieść.

• Wykonanie prac przez dzieci.

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 58.

Opowiadanie o tym, jak Olek i Ada obchodzili Dzień Dziecka. Układanie zdań o każdym obrazku. Pisanie samodzielnie lub przez R. imienia dziecka. Ozdabianie pola z imieniem.

 

 

 

03.06.2020r.

• Ćwiczenia emisyjne.

 

Ćwiczenia z wykorzystaniem słów i sylab, melodii wymyślonych przez dzieci.

 

− Złość, złość – mam jej dość; radość wielka, he, he, he, o, o!

 

• Co jest cięższe, a co lżejsze? – zabawy z zastosowaniem wagi szalkowej.

• Zapoznanie z wagą szalkową.

Waga szalkowa.

Dzieci oglądają wagę, nazywają jej części za R.

• Ćwiczenia z zastosowaniem wagi szalkowej.

Klocki: drewniane, sześcienne, miś.

R. przygotował klocki: drewniane, sześcienne, i misia.

R. mówi, że dzieci będą porównywać wagę (masę) misia i klocków.

• Pierwsza sytuacja.

R. kładzie na lewej szalce misia, a na prawej – trzy klocki.

− Co jest cięższe? Po czym to poznaliście?

− Co jest lżejsze? Po czym to poznaliście?

• Druga sytuacja.

R. kładzie na lewej szalce misia, a na prawej – cztery klocki.

− Co jest cięższe? Co jest lżejsze?

− Po czym poznaliście, że cztery klocki ważą tyle co miś?

(Ilość klocków musi być taka, aby ich masa równoważyła masę misia).

• Trzecia sytuacja.

R. kładzie na lewej szalce misia, a na prawej – pięć klocków.

− Co jest cięższe? Po czym to poznaliście?

− Co jest lżejsze? Po czym to poznaliście?

• Ćwiczenia w porównywaniu masy przedmiotów.

Różne przedmioty, np.: klocki, piłeczki, lalki, misie, tworzywo przyrodnicze, wagi szalkowe.

Każde dziecko porównuje masę wybranych przedmiotów i określa, co jest cięższe, co jest lżejsze.

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 55.

 

Kolorowanie w każdej parze cięższego przedmiotu. Kończenie rysowania wag według wzoru.

 

• Zabawa ruchowa-  Waga.

Dzieci dobierają się w pary i stają naprzeciwko siebie. Podają sobie ręce i naprzemiennie wykonują przysiady.( Jeżeli dzieci  nie mają rodzeństwa, mogą być parą  z rodzicem)

 

• Ćwiczenia gimnastyczne

1.Zabawa ruchowa Części ciała. Marsz w dowolnych kierunkach w rytmie muzyki . Na przerwę w muzyce zwracają się twarzami do prowadzącej. Na hasło 'głowa, brzuch, nogi" kilka razy wskazują wypowiedziane przez rodzica części ciała- powtarzają ćwiczenie kilka razy.

2. Ćwiczenie wzmacniające mięśnie nóg Nasze nogi. Dzieci tworzą parę z rodzicem lub rodzeństwem. Przechodzą do leżenia na plecach. Dotykają się stopami w taki sposób, aby nogi zgięte w kolanach tworzyły w powietrzu kąt prosty” siłują się” stopami, próbując wyprostować nogi. Ćwiczenie wykonują w taki sposób, żeby nie odrywać stóp od stóp partnera.

3. Ćwiczenie wzmacniające mięśnie rąk Nasze ręce. Przechodzą do stania, wyciągają przed sobą rozwarte dłonie. Próbują całą siłą oprzeć się o dłonie kolegi.

4. Ćwiczenie uspokajające Na spacerze. Dzieci maszerują parami po obwodzie koła. Wykonują głębokie wdechy nosem i długie wydechy ustami z jednoczesnym unoszeniem i opuszczaniem ramion.

5. Zabawa w sylaby. Dzieci stoją w kole. R. wymawia słowa, dzieląc je na sylaby, np. ska-cze-my,  kla-szcze-my,  tu-pie-my,  ma-sze-ru-je-my. Dzieci dokonują syntezy sylab, wymawiają słowa w całości , a następnie wykonują odpowiednie czynności. Przy ostatnim słowie maszerują po sali i śpiewają wybraną piosenkę o wiośnie.

 https://www.youtube.com/watch?v=yNLqW1kp9Pw

 

 

02.06.2020r.

Temat tygodnia-  Niby tacy sami,  a jednak  inni.

• Ćwiczenia ruchowe – naśladowanie chodzenia po różnym podłożu i w różnych warunkach.

Dzieci stoją w rozsypce. Naśladują chodzenie, Np.

− po piasku,

− po kamieniach,

− gdy wieje mocny wiatr,

− przez rwący strumyk,

− po głębokim śniegu…

 

• Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Piłka dla wszystkich.

 

Książka (s. 82–83) dla każdego dziecka.

Dzieci słuchają opowiadania i oglądają ilustracje w książce.

Niepełnosprawny Franek z grupy Ady często śnił o tym, że gra w piłkę nożną. W snach nie siedział na wózku inwalidzkim, tylko biegał po boisku najszybciej z całej drużyny i strzelał najwięcej goli.

– Brawo, Franek! – krzyczeli kibice.

– To najlepszy zawodnik! – rozlegały się głosy.

Jednak gdy szczęśliwy i dumny Franek otwierał oczy, od razu uświadamiał sobie, że to był tylko sen, a on nigdy nie zostanie piłkarzem. Patrzył na swoje nogi, którymi nie mógł poruszać, i robiło mu się wtedy bardzo smutno.

Ada przyjaźniła się z Frankiem i bardzo lubiła się z nim bawić. Pewnego dnia zauważyła, że chłopiec jest wyjątkowo radosny. Miał roześmiane oczy i wesoło pomachał do niej, gdy tylko pojawiła się w sali. Dziewczynka była ogromnie ciekawa, co jest tego przyczyną. Może dostał długo oczekiwany bilet do teatru? A może spełniło się jego marzenie o jeździe na koniu?

– Cześć! Nie uwierzysz, co się stało! – powiedział Franek, gdy Ada usiadła przy nim na dywanie.

– Opowiedz.

– W sobotę pojechałem z moim starszym kuzynem na mecz piłki nożnej. Grały drużyny z dwóch różnych szkół. Byłem bardzo blisko i mogłem obserwować każdy ruch zawodników!

– To świetnie. Ja nie przepadam za oglądaniem meczu, ale cieszę się, że ci się podobało – odpowiedziała Ada.

– Mój kuzyn podwiózł mnie do ławki, na której siedzieli zawodnicy rezerwowi. I całe szczęście, bo bramkarz skręcił nogę w kostce i trzeba go było zastąpić. Wyobraź sobie, że nagle ktoś kopnął piłkę, a ja ją złapałem!

– Ojej! Zostałeś bramkarzem?

– Nie. Po prostu piłka wypadła poza boisko i leciała prosto na mnie. Chwyciłem ją i rzuciłem z powrotem jednemu z napastników.

– Brawo!

– A wtedy on na mnie nakrzyczał…

– Jak to nakrzyczał? Powinien ci podziękować – zdziwiła się Ada.

– Niestety, nie. Powiedział, żebym się stamtąd wynosił, bo tylko przeszkadzam. A jego koledzy

się śmiali i słyszałem, jak mówią o mnie „krasnal na wózku”.

– Prawdziwi sportowcy się tak nie zachowują! – zezłościła się Ada.

– Jeden z nich zaczął pokracznie chodzić i wskazywał na mnie palcem, a potem wszyscy śmiali się z moich butów. Chciałbym chodzić, nawet taki wykrzywiony, a ja przecież nie mogę chodzić wcale… Pomyślałem, że piłka jest nie dla mnie.

– Myślałam, że opowiesz mi o czymś wesołym. Jak cię zobaczyłam, wyglądałeś na szczęśliwego, a ta historia jest smutna – stwierdziła Ada.

– Bo jeszcze wszystkiego ci nie opowiedziałem! – uśmiechnął się Franek. – Potem wydarzyło się coś wspaniałego!

Ada była bardzo ciekawa, a Franek opowiadał dalej:

– Mój kuzyn bardzo się zdenerwował i zdecydował, że zabierze mnie z tego boiska, chociaż mecz rozgrywał się dalej. Kiedy odjeżdżałem, usłyszałem dźwięk gwizdka. Kapitan drużyny przerwał mecz i zwołał wszystkich zawodników. Nie słyszałem, co do nich mówił, ale po chwili

dogonił nas, a za nim przybiegła reszta drużyny. Powiedział do mnie tak: „Jako kapitan Niebieskich chciałem cię przeprosić za zachowanie moich kolegów. Oni zresztą zrobią to sami”. I wtedy każdy z piłkarzy podszedł do mnie i podał mi rękę. Widziałem, że było im wstyd. Zapytali, jak

mam na imię i co mi właściwie dolega.

– To dobrze, bo już chciałam się wybrać z Olkiem na to boisko i im dokopać! – powiedziała stanowczo Ada.

– Chciałaś ich zbić? – spytał zaskoczony Franek.

– Nie, dokopać im kilka goli. Jak się zdenerwuję, to potrafię kopnąć tak mocno jak stąd do Krakowa!

– To szkoda, że cię tam nie było – zaśmiał się chłopiec.

Franek opowiedział Adzie ciąg dalszy tej historii. Zawodnicy dowiedzieli się, że chłopiec doskonale zna zasady gry w piłkę nożną, bo razem z tatą ogląda każdy ważny mecz. Zaproponowali Frankowi, żeby został sędzią, dali mu gwizdek i posadzili na honorowym miejscu, z którego miał świetny widok na całe boisko. Od tej chwili chłopiec bacznie obserwował grę, dawał sygnały zawodnikom, a nawet zadecydował o jednym rzucie karnym. Okazało się, że jest bardzo dobrym i uważnym sędzią i nikt nie powiedział o nim „sędzia kalosz”, czyli taki, który

się nie zna na grze i ciągle się myli.

– I wiesz, co mi powiedzieli na pożegnanie? – zakończył opowieść Franek. – Powiedzieli, że skoro mam niesprawne nogi i nie mogę grać w piłkę nożną, to przecież mam sprawne ręce i mogę grać w koszykówkę. Mój tata dowiedział się, kto prowadzi drużynę koszykarską dla zawodników na wózkach, i od jutra zaczynam treningi. A ja myślałem, że piłka jest nie dla mnie.

– Piłka jest dla wszystkich! – powiedziała Ada. – Zobaczysz, kiedyś przyjdę na mecz koszykówki.

Ty będziesz najlepszym koszykarzem, a ja będę piszczała najgłośniej ze wszystkich kibiców.

• Rozmowa na temat opowiadania.

− Co śniło się Frankowi?

− O czym opowiadał Adzie?

− Jak zachowywali się chłopcy?

− Co zrobił ich kapitan?

− Kim został Franek na meczu?

− Co powiedzieli chłopcy Frankowi na pożegnanie?

− Co będzie ćwiczył Franek?

− Jak oceniacie zachowanie chłopców na początku, a jak potem, po rozmowie z kapitanem?

• Ćwiczenie w czytaniu.

Książka (s. 82–83) dla każdego dziecka.

Dzieci słuchają tekstu czytanego przez R. ( 5- latki)

Czytają tekst znajdujący się pod ilustracjami( 6- latki)

• Wyjaśnienie pojęcia tolerancja.

Tolerancja oznacza cierpliwość i wyrozumiałość dla odmienności. Jest poszanowaniem cudzych uczuć, poglądów, upodobań, wierzeń, obyczajów i postępowania, choćby były całkowicie odmienne od własnych albo zupełnie z nimi sprzeczne. Współcześnie rozumiana

tolerancja to szacunek dla wolności innych ludzi, ich myśli i opinii oraz sposobu życia.

R. pyta:

− Czy chłopcy byli tolerancyjni?

− Czy znacie inne przypadki braku tolerancji? (Wyśmiewanie się z ludzi o innym kolorze skóry, innego wyznania…).

− Czy należy wyśmiewać się z kogoś, dlatego że jest gruby, jeździ na wózku…?

Zabawa ruchowa  – Trzy razy P. Dzieci  biegają po sali.

Na hasło – Posąg – dzieci przyjmują pozycję posągu, nie ruszają się.

Na hasło-  Pożar- kładą się na podłodze.

Na hasło – Powódź- stają pod ścianą.

 

• Wykonanie pracy plastycznej - Dzieci z całego świata.

 

• Oglądanie filmu  przedstawiającego  dzieci z różnych kontynentów.

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=zl_dYe03Yx0  

 

Dzieci oglądają film, wymieniają różnice między przedstawionymi na nich dziećmi (kolor skóry, kształt oczu itd.).

• Zabawa uwrażliwiająca zmysł dotyku – Badamy swoją twarz.

Każde dziecko za pomocą dotyku bada kształt swojej głowy, wypukłość nosa, uszu i policzków, ułożenie brwi itp.

R. pyta:

− Jaki kształt ma głowa?

− Jakie są wasze włosy? (Proste, kręcone, miękkie…).

− Wymieńcie części twarzy.

− Popatrzcie na rodzeństwo, rodziców.. Czy jest taki sam jak wy? Czy ma taki sam kolor oczu i włosów?

• Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy plastycznej -Dzieci z całego świata.

Dla każdego dziecka: kartka z narysowanymi kołami (o średnicy 15 cm), kwadraty (o boku długości 20 cm), wycięte z szarego papieru pakowego, klej, nożyczki, kredki.

• Wycinanie kół(brązowy, żółty i biały)

• Rysowanie na kołach oczu, nosa, ust (kształt jest uzależniony od koloru koła).

• Przyklejanie kół na kwadracie z szarego papieru.

• Dorysowywanie włosów w taki sposób, aby zarysować kredkami linię łączącą koło z papierem.

• Wycinanie narysowanej głowy.

• Wykonanie prac przez dzieci.

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 54.

Rysowanie siebie w swoim ulubionym ubraniu, ze swoją ulubioną zabawką. Kolorowanie ramki swoim ulubionym kolorem. Samodzielne pisanie swojego imienia (swoich imion)i nazwiska (lub z pomocą R.).

 

• Ćwiczenia: oddechowe, artykulacyjne i słuchowe, na podstawie wiersza Ewy Małgorzaty Skorek-  Dni tygodnia.

 

Jakie nazwy dni

tygodnia znamy?

Czy wszystkie nazwy

dni pamiętamy?

Jeśli ktoś lubi

takie zadania,

niech się zabiera

do wyliczania.

Powietrza dużo

buzią nabiera

i na wydechu

niech dni wymienia:

− poniedziałek, wtorek, środa, czwartek, piątek, sobota, niedziela.*

Jeśli za trudne

było zadanie,

ćwicz dalej z nami

to wyliczanie.

− Poniedziałek, wtorek, środa, czwartek,

piątek, sobota, niedziela.*

W miejscach oznaczonych * dzieci powtarzają za R. – na jednym wydechu – nazwy dni tygodnia.

 

 

 

29.05.2020 r.

Zajecia_programowe_29.05.2020r..pdf

 

28.05.2020 r.

Zajecia_programowe_28.05.2020r..pdf

 

27.05.2020 r.

 

• Rozmowa na temat – Jak dzieci pomagają rodzicom?

R. pyta:

− Czy pomagacie rodzicom w domu? W czym?

− Czy powinniście pomagać rodzicom? Dlaczego?

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 49.

Opowiadanie o tym, jak Olek i Ada pomagają rodzicom. Przedstawianie za pomocą rysunku sposobów, w jakie dzieci pomagają rodzicom. Rysowanie po śladzie serduszek, kolorowanie ich.

 

•  https://view.genial.ly/5ec23aaf4a81770d9df53d6d/horizontal-infographic-lists-rytmika?fbclid=IwAR0RmE7Gm_F-3Yqaeen9ifXFH60s4ulLyO7kR6dwO5PW0j2t8YYJZGsfidE – zajęcia muzyczno -ruchowe-Dzień Mamy

 

• Laurka dla mamy i taty – ćwiczenia plastyczne.

• Słuchanie wiersza Stanisława Grabowskiego Nie jesteś sam.

Mama biega po pokojach                  

ze ścierką,

z odkurzaczem,

z froterką.

Tata biega po pokojach

z fajką,

z książką

z pomysłami.

 

A ja siedzę szczęśliwa

w pokoju, gdzie lalka Rozalka,

zeszyty do pierwszej klasy,

atlasy…

Gdy w domu –

tatuś i mama,

nie jestem sama.

 

 

• Rozmowa na temat wiersza.

R. pyta:

− Co robi mama?

− Co robi tata?

− Gdzie jest dziewczynka?

− Dlaczego jest szczęśliwa?

• Wypowiadanie fragmentami tekstu wiersza z radością – najpierw cicho, a później coraz głośniej.

Gdy w domu –

tatuś i mama,

nie jestem sama.

• Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy.

Dla każdego dziecka: wyprawka, karta 24, klej, nożyczki, kartka z bloku technicznego w jasnym kolorze formatu A4, naklejki.

• Składanie kartki z bloku technicznego na pół, tak aby powstała laurka.

• Wycinanie z karty gotowych elementów.

• Składanie gotowych elementów i naklejanie ich na kartce według instrukcji, tak aby kwiaty znalazły się w wazonie.

 

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 50.

 

Kolorowanie rysunku bukietu dla mamy. Rysowanie po śladzie drogi Olka i Ady do mamy.

 

• Czytanie zdań. Ilustrowanie ich.( dzieci 6- letnie)

 

Dla każdego dziecka: zdania, kartki, kredki, klej.

 

Dzieci losują zdania. Naklejają je na kartki i ilustrują.

Przykładowe zdania:

 

 

W wazonie były trzy tulipany.

 

 

To niebieska miska, a w niej maliny.

 

 

Ta żabka jest cała zielona.

 

 

Piłka jest fioletowa i ma białe kropki i kreski.

 

 

26.05.2020 r.

• Karta pracy, cz. 4, s. 46.

Czytanie zdań z R. lub samodzielnie. Rysowanie swojej mamy i swojego taty. Nazywanie kwiatów.

 

• Mierzenie wzrostu dzieci.

Miarka.

R. mierzy wysokość ciała dzieci za pomocą miarki.

Dziecko wysokie (wzrost wykracza poza średnią wysokość 6-latka, która dla dziewczynek wynosi 120 cm, a dla chłopców – 122 cm).

Dalsze ćwiczenia polegają na znalezieniu wokół siebie osoby lub przedmiotu, z którą jest się równym wzrostem. W dalszej kolejności dzieci mają odszukać w otaczającej je przestrzeni elementy, które są od nich wyższe bądź niższe.

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 47.

Kolorowanie ubrań tej osoby z pary, która jest wyższa. Naklejanie zdjęć odpowiedniego kwiatu.

 

• Zabawa ruchowo-naśladowcza Jak nasi rodzice.

 

Dzieci poruszają się po sali w rytm tamburynu(  Na hasło Jak mama naśladują czynności wykonywane przez mamę. Na hasło Jak tata – czynności wykonywane przez tatę.

• Zrób mamusi/tatusiowi masażyk. Jak go wykonać – dowiesz się tutaj : https://www.youtube.com/watch?v=lD8nMY3tdW4
• Ćwiczenia z mamą/tatą

Wybierzcie się w podróż z mamą/tatą:

rowerami – dziecko i rodzic leży na dywanie na plecach i naśladują pedałowanie,

 – pociągiem – dziecko i rodzic ustawiają się w rzędzie, trzymając za ramiona osobę przed sobą i biegają po pokoju,

 – kajakami – dzieci i rodzice siadają jedno za drugim z ugiętymi nogami i wykonują ramionami ruch wiosłowania,

– samolotem – dzieci i rodzice rozkładają wyprostowane ręce w bok i biegają po pokoju,

 – balonem – dzieci i rodzice ustawiają się w kole, podają sobie ręce, stają na palcach i przykucają.

 

 

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 48.

Wyklaskiwanie podanego rytmu, w powtarzaniu tekstu za N. Określanie, w którą stronę zwrócone są serduszka. Naklejanie brakujących serduszek. Rysowanie po śladach dużych serduszek. Rysowanie w ich wnętrzu małych serduszek.

 

• Wypowiedzi dzieci na temat Co lubią moi rodzice?

Dzieci określają, co lubi mama, co lubi tata, ale odpowiedzi podają, dzieląc dane słowa na sylaby.

Np.: chłopiec mówi, że jego mama lubi cze-ko-la-dę, a tata cias-to.

 

25.05.2020 r.

Tematem w tym tygodniu jest- Święto rodziców

• Wspólne oglądanie rodzinnych fotografii.  

Wypowiadanie się na temat swojej rodziny oraz okoliczności wykonania zdjęć. Używanie nazw określających stopień pokrewieństwa.

 Dzieci wypowiadają się na temat swoich rodzin. Używają nazw określających stopień pokrewieństwa, np.: siostra, brat, babcia, dziadek, wujek, ciocia.

Opisują wygląd członków rodziny. Przeglądając się w lustrze, próbują odpowiedzieć na pytanie: Do kogo jestem podobny?

 

• Nauka wiersza Jadwigi Koczanowskiej Mama i tata.

 

• Zabawa Moja mama jest…, a mój tata jest…

Dzieci kończą zdania (poszukiwanie jak największej liczby określeń przymiotnikowych),

 - zwrócenie uwagi na podobieństwa i różnice w określeniach mamy i taty.

• Słuchanie wiersza.

 

Mama i Tata to świat nasz cały,

ciepły, bezpieczny, barwny, wspaniały,

to dobre, czułe, pomocne ręce

i kochające najmocniej serce.

 

To są wyprawy do kraju baśni,

wakacje w górach, nad morzem, na wsi,

loty huśtawką, prawie do słońca

oraz cierpliwość co nie ma końca.

 

Kochana Mamo, Kochany Tato

dzisiaj dziękować chcemy Wam za to,

że nas kochacie, że o nas dbacie.

 

 

i wszystkie psoty nam wybaczacie.

• Rozmowa na temat wiersza.

R. pyta:

− Kim dla dzieci jest mama i tata?

− Za co dzieci dziękują rodzicom?

• Kończenie zdań rozpoczętych przez R.

− Moi rodzice są kochani, bo…

− Pomagam rodzicom w…

− Lubię być w domu, bo…

− Z tatą najchętniej robię…

− Z mamą najchętniej robię…

 

• Aktywne słuchanie wiersza.

R. recytuje wiersz, a dzieci dopowiadają końcowe słowa wersów.

Mama i Tata to świat nasz… (cały),

ciepły, bezpieczny, barwny… (wspaniały),

.to dobre, czułe, pomocne… (ręce)

i kochające najmocniej… (serce).

 

To są wyprawy do kraju… (baśni),

wakacje w górach, nad morzem, na… (wsi),

loty huśtawką, prawie do… (słońca)

oraz cierpliwość co nie ma… (końca).

 

Kochana Mamo, Kochany… (Tato)

dzisiaj dziękować chcemy Wam… (za to),

że nas kochacie, że o nas… (dbacie)

i wszystkie psoty nam… (wybaczacie).

 

• Nauka wiersza fragmentami, metodą ze słuchu.

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 44–45.

Łączenie pierwszych głosek z nazw rysunków. Rysowanie dla Olka i Ady prezentów, których nazwy powstały z połączenia głosek. Rysowanie po śladach.

 

• Zabawa muzyczno-ruchowa Układamy serduszko

 

https://www.youtube.com/watch?v=oDypmzDbZww-  Tango dla mamy i taty

 

Dzieci przy nagraniu piosenki poruszają się tanecznym krokiem po sali. W rękach trzymają kolorowe sznurki. Podczas przerwy w grze układają z nich na podłodze sylwetę serduszka.

Powrót muzyki jest sygnałem do tanecznego poruszania się po sali.

• Wykonanie miseczki na łakocie.

• Oglądanie różnego rodzaju miseczek.

Różne miseczki.

Oglądanie ozdób na miseczkach. Zwracanie uwagi na różne materiały, z jakich są wykonane.

Próby określenia, co można w danych miseczkach przechowywać.

• Ćwiczenie twórcze O co mogłaby poprosić miseczka, gdyby umiała mówić?

Dzieci próbują udzielić odpowiedzi na to pytanie.

• Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.

Olej, lakier w aerozolu, dla każdego dziecka: plastikowy pojemnik, gazety, klajster, farby.

• Dzieci z pomocą R. nacierają plastikowy pojemnik odwrócony do góry dnem z zewnątrz olejem. Następnie drą gazety na średniej wielkości kawałki, którymi za pomocą klajstru oklejają pojemnik. Muszą zwrócić uwagę na zespolenie jego dna z bocznymi ściankami.

Oklejony pojemnik stawiają w cieple, by wysechł.

• Po upływie mniej więcej doby R. wraz z dziećmi oddziela pojemniki od gazet ostrożnymi, okrężnymi ruchami i pozostawia do wyschnięcia także wewnątrz.

• Gdy klajster zupełnie wyschnie, dzieci palcami pokrywają miseczkę farbą. Po jej wyschnięciu spryskują miseczkę przezroczystym lakierem w aerozolu. Praca będzie prezentem dla rodziców.

 

Inna propozycja :

https://kreatywnadzungla.pl/2020/05/laurka-dla-mamy-bukiet-kwiatow.html?fbclid=IwAR0bsnOo78iqUZvNVxekNTCjReXkCsHwMOnzF1kqQMTj3HNiUZGcR9_aAgo-%20laurka%20dla%20mamy- laurka dla mamy

 

22.05.2020 r.

Zajecia_programowe_22.05.2020r..pdf

 

21.05.2020 r.

• Karta pracy, cz. 4, s. 43.

Odszukanie na obrazku ukrytych zwierząt. Nazywanie ich. Określanie, dlaczego trudno było je odszukać. Oglądanie zdjęć. Słuchanie nazw produktów z roślin zielnych.

 

https://www.youtube.com/watch?v=LKLf5EN1Ff4 - Wędrówki Skrzata Borówki - odc. 3 – Łąka

Chętni mogą wykonać pracę plastyczną, która jest wykonana na  końcu filmu.

 

• Wycieczka na łąkę.

 

• Rozmowa przed wycieczką Co nas czeka na łące?

Zwrócenie uwagi, co można zobaczyć na łące. R. pyta:

• W jaki sposób można spędzać czas na łące?

Zachęcanie do wnikliwej obserwacji napotkanych podczas wycieczki roślin i zwierząt.

• Opisywanie ich rzeczywistego wyglądu.

• Obserwowanie zachowania owadów, słuchanie wydawanych przez nie odgłosów.

• Obserwowanie roślin poruszanych wiatrem, rozpoznawanie ich i nazywanie.

• Zbieranie znanych roślin.

• Robienie bukietów z kwiatów.

• Oglądanie i nazywanie przywiezionych z łąki roślin, zapamiętywanie ich nazw.

 

https://wordwall.net/pl/resource/1657237/na-wiosennej-%C5%82%C4%85ce-  Na  łące -zagadki obrazkowe. Obraz jest powoli odsłaniany, włącz dzwonek kiedy znasz odpowiedź na pytanie.

 

 

20.05.2020 r.

Zajecia_programowe_20.05.2020r..pdf

 

19.05.2020 r.

Zajecia_programowe_19.05.2020r..pdf

 

18.05.2020 r.

 • Karta pracy, cz. 4, s. 36−37.

Oglądanie obrazka. Określanie, co dzieje się na łące w maju. Oglądanie zdjęć zwierząt, nazywanie ich.

 

• Zabawa rytmiczno-artykulacyjna z wykorzystaniem wiersza Teresy Fiutowskiej Żabie łapki.

Dzieci dobierają się parami( albo tworzą parę z rodzicem) , stają naprzeciwko siebie i powtarzają tekst, ilustrując go ruchem.

Dzieci

Dwie zielone małe żabki,

tak nad stawem grają w łapki:

jedną łapką                                  podnoszą prawą rękę ugiętą w łokciu,

klap, klap, klap.                            uderzają o prawą dłoń partnera,

Drugą łapką podnoszą                 lewą rękę ugiętą w łokciu,

klap, klap, klap.                             uderzają o lewą dłoń partnera,

Potem dwiema                              podnoszą obie ręce ugięte w łokciach,

klap, klap, klap.                             uderzają w obie dłonie partnera,

Ty, bocianie                                   przykucają i grożą bocianowi,                                            

nas nie łap!                                   Poruszając   wskazującym   palcem.

 

 

• Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Zabawa w chowanego

 Przedstawienie bohaterów opowiadania: żaby, biedronki, konika polnego, motyla cytrynka.

      Podział nazw bohaterów opowiadania na sylaby.( 5- latki)

      Podział nazw: żaba, motyl na głoski.( 6-latki)

 

Książka (s. 74–77) dla każdego dziecka.

Za lasem płynie strumyk, za strumykiem rozpościera się łąka, na łące rosną zielona trawa i stokrotki o biało-żółtych kwiatach. I jeszcze wiele innych kolorowych kwiatów i zielonych roślin.

Pewnego dnia biedronka, żabka, konik polny i motyl cytrynek bawili się na łące w chowanego.

– Jeden, dwa, trzy... – mała biedroneczka odliczyła do dziesięciu i rozejrzała się dookoła. –

Zaraz was znajdę – zawołała, pewna siebie.

Po chwili wykrzyknęła radośnie: – Widzę cię, żabko! Siedzisz pod liściem mlecza!

Biedronka sfrunęła na liść i zajrzała pod spód.

Coś takiego! Żabki tam nie było. Wszędzie tylko zielone źdźbła trawy i liście roślin łąkowych tak samo zielone jak żabka.

„To nie ten liść” – pomyślała i przeniosła się na sąsiedni, a potem na kolejny.

O! Coś zielonego mignęło jej przed oczami! Biedronka rozpostarła małe skrzydełka. – Mam cię, koniku polny! Siedzisz między koniczynkami! Widzę cię! Zaraz będziesz zaklepany – ucieszyła się z odkrycia.

– I hop! – biedroneczka usiadła na listku koniczyny.

„Znowu nic?” – nie mogła się nadziwić, że pośród zieleni nie ma nawet śladu konika polnego.

– Zdawało mi się – westchnęła, jednak już po chwili uśmiechnęła się szeroko. „Cytrynka na pewno znajdę. Jest większy od konika polnego i ruchliwszy od żabki” – pomyślała.

Wzbiła się w górę, żeby objąć wzrokiem całą łąkę. Żółty kolor  przyciągnął jej uwagę.

– Jest! Widzę cię, motylku!

Już po chwili siedziała na płatku stokrotki. Jednak to był tylko kwiat, a dookoła – tysiące podobnych. Czy któryś z nich był motylem cytrynkiem? Z pewnością nie.

– Żabka, konik polny i motylek poszli sobie, a mnie zostawili – powiedziała rozczarowana biedronka. Zrobiło się jej bardzo przykro, że przyjaciele tak z nią postąpili.

– Mylisz się, biedroneczko – odezwał się mądry ślimak. – Twoi przyjaciele wciąż są na łące.

Trudno znaleźć zieloną żabkę i zielonego konika polnego pośród zielonej trawy. Niełatwo też wypatrzyć żółtego motyla, gdy łąka żółci się od kwiatów. Tak jednak powinno być. Barwa chroni twoich przyjaciół przed niebezpieczeństwem. Ci, którzy na nich polują, mają wielki kłopot

z odróżnieniem motyla od kwiatka albo konika polnego czy żabki od zielonych liści.

– To prawda – z zieleni wyskoczyli roześmiani przyjaciele biedronki: żabka i konik polny.

– Najprawdziwsza prawda – potwierdził motylek cytrynek i wyfrunął z kępy żółtych jaskrów.

– Nie przejmuj się, biedroneczko, że nas nie znalazłaś. Teraz ja będę szukał. Ukryj się

dobrze. Żabka i konik polny też.

Biedronka ucieszyła się z takiej zamiany. Ale gdzie znaleźć kryjówkę? Dookoła tyle zieleni.

Czerwona biedronka w czarne kropki będzie widoczna z daleka.

Szczęśliwie brzegiem rzeki szła uśmiechnięta od ucha do ucha Ada. Usiadła na skraju łąki, żeby odpocząć. Miała na sobie czerwone spodenki w czarne kropeczki.

Biedroneczka aż wstrzymała oddech z zachwytu. – Lecę – powiedziała sobie. Skrzydełka, choć małe, poniosły ją na skraj łąki. Usiadła leciutko na pięknych spodniach dziewczynki i... znikła.

A może wciąż tam siedzi. Jak myślicie?

 

• Rozmowa na temat opowiadania.

R. pyta:

− W co bawili się: żabka, konik polny, biedronka i motylek cytrynek?

− Dlaczego biedronka nie mogła odnaleźć przyjaciół?

− Co to jest barwa ochronna?

Ubarwienie ochronne czy maskujące polega na upodobnieniu się barwą ciała do środowiska życia danego zwierzęcia. Ubarwienie ochronne jest rozpowszechnione wśród zwierząt, takich jak niedźwiedź polarny, pasikonik, rzekotka drzewna.

• Ćwiczenia z tekstem.

Książka (s. 74–77) dla każdego dziecka.

Czytają tekst umieszczony pod ilustracjami.( 6-latki)

 

• Zabawa ruchowa Żabie zabawy.

Na hasło Żabki skaczą, dzieci naśladują żabie skoki. Na hasło Żabki pływają, wykonują siad klęczny, chowają głowę w ramionach, pochylają się do przodu.

 

• Majowa łąka – praca plastyczna.

• Ilustrowanie ruchem i głosem opowiadania R.

Był piękny wiosenny dzień i przedszkolaki wybrały się na spacer na pobliską łąkę (dzieci maszerują parami w różnych kierunkach sali). Słońce mocno świeciło, a wiatr rozdmuchiwał nasiona mniszka

pospolitego i innych roślin (dzieci chodzą na czworakach i dmuchają na rośliny). Nagle dzieci usłyszały pierwsze odgłosy. To pracowite pszczółki krążyły nad kwiatkami, szukając najpiękniejszych okazów, aby zebrać z nich nektar (dzieci latają jak pszczółki, machając rękami – skrzydełkami),

wesoło bzyczały, nawołując się nawzajem (naśladują bzyczenie pszczół: bzz, bzz, bzz). Na listkach koniczyny siedziały koniki polne, poruszając śmiesznie łapkami, z których strząsały resztki porannej rosy (dzieci siedzą, poruszają w dowolny sposób kończynami), cykając cichutko (naśladują dźwięk: cyt, cyt). Nagle, zupełnie nie wiadomo skąd, pojawiły się żaby (dzieci naśladują skakanie żabek), które kumkały głośno (naśladują kumkanie: kum, kum, kum), jakby ostrzegały sięprzed jakimś niebezpieczeństwem. Miały rację, że były takie zdenerwowane, bo na łące pojawiła się para bocianów. Chodziły, wysoko unosząc nogi (naśladują chód bociana), z szeroko rozłożonymi skrzydłami, i rozglądały się na boki, co chwilę przystawały i pochylały się, szukając czegoś w trawie.

Ponieważ niczego nie mogły znaleźć – klekotały ze złością (naśladują głos bocianów – kle, kle, kle).

Wysoko nad łąką krążył skowronek, śpiewając wiosenną piosenkę (naśladują śpiew skowronka:– dzyń, dzyń, dzyń), odpowiadał mu wróbel (naśladują głos wróbla: – ćwir, ćwir, ćwir), który przysiadł zmęczony na pobliskim drzewie w poszukiwaniu pokarmu dla swoich głodnych dzieci. Czekały one niedaleko w gniazdku, piszcząc:… (naśladują kwilenie piskląt: pi, pi, pi), aby jak najszybciej przyniósł im cos do jedzenia. Dzieci już miały wracać do przedszkola, kiedy zobaczyły ślimaka, który wolno sunął po trawie. Gdy tylko napotkał na jakąś przeszkodę, szybko chował się do domku, który niósł na grzbiecie. Dopiero po chwili wystawiał głowę i rozglądał się dookoła (dzieci naśladują zachowanie ślimaka). Nad łąką latały kolorowe motyle, co pewien czas siadając na kwiatkach (dzieci naśladują ruch latających motyli). Przyglądała im się z zaciekawieniem wrona, siedząca na pobliskiej wierzbie i głośno kracząca z zachwytu (naśladują krakanie: krrrra, krrr). Wiosenny wietrzyk poruszał trawą , kwiatami i gałązkami drzew, szumiąc wesołe piosenki szszsz… szszsz… szszuuu…(wydają szumiące dźwięki, kołysząc uniesionymi rękami).

Dzieci były zadowolone ze spaceru. Wróciły pełne wrażeń do przedszkola (maszerują parami), gdzie czekał już na nie pyszny obiadek.

 

• Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.

Dla każdego dziecka: wyprawka, karta 23, nożyczki, klej.

• Wycinanie z karty pasa w kolorze zielonym. Składanie pasa według instrukcji.

• Przyklejanie wiosennych kwiatów-naklejek według instrukcji (od największych do najmniejszych).

• Wykonanie prac przez dzieci.

 

• Rozwiązywanie zagadek Bożeny Formy Mieszkańcy łąki.

Wiosną i latem się pojawia,                    

kiedy ranek nastaje      

jej kropelki są na kwiatkach,

listkach i na trawie. (rosa)

 

Na niebie jej barwy

pięknie się mienią,

jak most ogromny

łączy niebo z ziemią. (tęcza)

 

 

Błyszczący na jej plecach

płaszczyk czerwony,

czarnymi kropkami

pięknie ozdobiony. (biedronka)

 

Rozciąga policzki

jak woreczki małe.

Zimowe zapasy

przenosi w nich całe.

Na czas mroźnej zimy,

gromadzi je w norze.

Ma miłe futerko,

znacie go może? (chomik)

 

Ma barwne skrzydła,

fruwa nad łąką

i bardzo lubi,

gdy świeci słonko. (motyl)

Jak się ten owad nazywa?

Przez cały dzień pracuje.

Na plecach nosi ciężary,

kopiec wielki buduje. (mrówka)

 

15.05.2020 r.

Zajecia_programowe_15.05.2020r..pdf

 

14.05.2020 r.

Zajecia_programowe_14.05.2020r..pdf

 

13.05.2020 r.

Zajecia_programowe_13.05.2020r..pdf

 

 

12.05.2020 r.

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 30−31.

Określanie, co zwiedzali w Warszawie Olek, Ada, mama i tata z rodzicami mamy. Oglądanie zdjęć warszawskich syrenek. Rysowanie po śladach rysunków bez odrywania kredki od kartki.

• Układanie zdań z podanymi słowami.

Wyrazy: stolica, Wisła, syrena.

 Odczytują je 6-latki.

 

 

• Zabawy i ćwiczenia związane z mierzeniem pojemności płynów.

Przygotowane przez R. kilka butelek z plastiku, np. o pojemności 1l z różną zawartością wody zabarwionej farbą. Butelki są dobrze zakręcone.

• Określanie, ile wody jest w butelce.

R. stawia przed dziećmi zakręconą butelkę z wodą. Pyta dzieci: Ile jest wody w butelce – dużo, mało? Potem przewraca butelkę i pyta, czy jest w niej tyle samo wody.

• Ustawianie butelek według wzrastającej w nich ilości wody.

Butelki z różną ilością barwionej wody.

R. ustawia butelki na stoliku przed dziećmi.

− Dzieci określają, w której butelce jest najwięcej barwionej wody, a w której najmniej.

− Ustawiają butelki według ilości zawartego w nich płynu – od tej z najmniejszą ilością, do tej z największą.

− Dmuchają w kolejne odkręcone butelki. Porównują dźwięki wydawane przez nie.

• Zapoznanie z miarą płynów.

R. pokazuje butelki – 0,5l, 1l, 1,5l. Mówi dzieciom, że miarą pojemności płynów jest 1l – 0,5l to jest połowa 1l, a 1,5l – to litr i jeszcze połowa litra.

 • Sprawdzanie ilości napojów w dwóch różnych butelkach (jedna niska i szeroka, a druga – wąska i wysoka) za pomocą wspólnej miary.

Butelki z wodą, kubek.

Dzieci przelewają do kubka wodę z jednej butelki, a potem z drugiej butelki i liczą, ile kubków wody było w jednej, a ile w drugiej butelce, Określają, gdzie wody było więcej (było tyle samo).

• Karta pracy, cz. 4, s. 32–33.

Oglądanie zdjęcia, zwracanie uwagi na poziom soku w szklankach.

Sok jabłkowy, szklanki, kubek plastikowy.

R. wlewa tyle samo soku jabłkowego do przygotowanych różnych szklanek – miarką jest plastikowy kubek.

• Dzieci oglądają szklanki i dochodzą do wniosku, że o ilości soku nie mówi jego poziom w szklankach, tylko miarka jaką ten płyn rozlewano.  Wskazywanie butelki, w której zmieści się najwięcej płynu i tej, w której zmieści się go najmniej.

Czytanie z R. lub samodzielnie pojemności butelek.

• Dzieci rysują szlaczki po śladzie, a potem samodzielnie. Następnie kolorują butelki, rysują je po śladzie a potem samodzielnie według wzoru.

• Zabawa ruchowa z butelkami plastikowymi.

Dla każdego dziecka butelka plastikowa.

Każde dziecko dostaje butelkę, Ustawia ją względem siebie według poleceń R:

− połóżcie butelkę przed sobą, za sobą,

− połóżcie ją po waszej prawej stronie, po waszej lewej stronie,

− turlajcie butelkę po podłodze.

 

 

• Spacer w pobliżu domu – obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie.

Dzieci obserwują mijane drzewa i krzewy – oglądają ich kwiaty. R. wyjaśnia im ich budowę (płatki, słupek, pręcik). Dzieci podziwiają kwitnące drzewa i krzewy.

 

 

• Wykonanie pracy plastycznej Nasze godło.

Dla każdego dziecka wyprawka, karta 22, nożyczki, czerwona farba, pędzel, korona.

• Wycinanie z karty rysunku godła i pomalowanie go na czerwono, tak aby kształt orła został biały.

• Naklejanie korony – naklejka na głowie orła.

• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie

do czytania, pisania, liczenia, s. 75.( dzieci- 5-letnie)

Kolorowanie klocków – klocki tego samego kształtu powinny być w takim samym kolorze.

 

11.05.2020 r.

Zajecia_programowe_11.05.2020r..pdf

 

08.05.2020 r.

 

Zajecia_programowe_08.05.2020r..pdf

 

 

07.05.2020 r.

 

Karta pracy, cz. 4, s. 25.

Rysowanie po liniach od obrazków dzieci do zdjęć miejscowości, w których mieszkają. Rysowanie po śladzie drogi babci i dziadka do domu.

 

 Moja miejscowość- praca plastyczna wykonana dowolną techniką.

Spróbujcie wykonać pracę reklamującą miejscowość , w której mieszkacie i zachęcającą  do jej odwiedzenia.

 

Czekolada -  układ taneczny i utrwalanie strony lewej i prawej

https://www.bing.com/videos/search?q=zabawy+ruchowe+dla+dzieci+w+przedszkolu&&view=detail&mid=525E37263850DF938093525E37263850DF938093&rvsmid=1289044C06950949FC5A1289044C06950949FC5A&FORM=VDMCNR

 

Karta pracy, cz. 4, s. 26.

Określanie, co przedstawiają zdjęcia. Odszukanie w naklejkach zdjęć podobnych krajobrazów i naklejenie ich obok odpowiednich zdjęć. Rysowanie takiego samego rysunku po prawej stronie, jaki jest po lewej stronie. Określanie, co znajduje się w rogach rysunków.

 

06.05.2020 r.

Zajecia_programowe_06.05.2020r..pdf

 

 

05.05.2020 r.

Karta pracy, cz. 4, s. 21.

Dzieci rysują po śladach. Określają, który rysunek kojarzy się z ich otoczeniem.

Dodawanie  i odejmowanie w zakresie 10

https://www.matzoo.pl/zerowka/dodawanie-i-odejmowanie-w-zakresie-10_52_7  ( dzieci 6-letnie)

 

https://www.matzoo.pl/zerowka/dodawanie-zwierzatek-w-zakresie-6_51_209 ( dzieci- 5 letnie)

 

A teraz trochę gimnastyki

https://www.youtube.com/watch?v=2BQCcIjudZ8

 

Karta pracy, cz. 4, s. 22.

Kolorowanie ramki zdjęcia przypominającego miejscowość dziecka. Kolorowanie rysunku.

 

• Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s 75

( dzieci- 6-letnie)

Liczenie, o ile kratek środki kwiatów są oddalone od linii. Rysowanie pod linią kwiatów, których środki są oddalone o tyle samo kratek.

karta_pracy_-dodawanie_05.05.2020_r..pdf

 

 

04.05.2020r.

Zajecia_04.05.2020_r..pdf

 

 

29.04.2020r.

Kolory kontenerów wszyscy dobrze znamy,

segregujemy śmieci, do nich je wrzucamy:

do żółtego butelki, szkło do zielonego,

gazety i kartony zawsze do niebieskiego.

 

https://www.youtube.com/watch?v=uWLFOUKkzGA&feature=youtu.be- rady Pana śmietnika dla wszystkich dzieci

 

 Ćwiczenie plastyczne – Segregujemy śmieci.

• Segregowanie opakowań.

Opakowania po różnych materiałach, pudełko.

R. przynosi do sali pudełko wypełnione różnymi opakowaniami: papierowymi, szklanymi, aluminiowymi i plastikowymi. Dzieci zastanawiają się, po czym są poszczególne opakowania, segregują je według materiału, z jakiego zostały wykonane.

• Zabawa Do jakiego pojemnika?

Obrazki pojemników do segregowania odpadów.

R. pokazuje dzieciom obrazki specjalnych pojemników, których używa się do segregowania odpadów, i wyjaśnia, jakie odpady można do nich wkładać. Podkreśla znaczenie segregowania odpadów i ich ponownego przetwarzania w celu odzyskania materiału, który może zostać ponownie wykorzystany. Śmieci nie zanieczyszczają wtedy środowiska, tylko

ponownie mogą zostać użyte. Wyjaśnia pojęcie recyklingu.

Pojemnik (lub worek) niebieski – papier,

pojemnik (lub worek) zielony – szkło,

pojemnik (lub worek) żółty – metale i tworzywa sztuczne.

 

• Praca plastyczna Segregujemy śmieci.

Dla każdego dziecka: wyprawka, karta 21, klej, nożyczki, kredki.

• Oglądanie rysunków pojemników służących do segregowania śmieci.

• Wycinanie z karty elementów pojemników.

• Kolorowanie pojemników na odpowiednie kolory, w zależności od rodzaju śmieci, jakie należy do nich wrzucać (przedstawione na rysunkach).

• Składanie i sklejanie pojemników zgodnie z instrukcją.

 

Spacer w pobliżu domu.

Obserwowanie przez dzieci roślin występujących w najbliższej okolicy. Nazywanie ich, opisywanie wyglądu. Podkreślanie znaczenia roślin w życiu człowieka.

Karta pracy, cz. 4, s. 16.

Oglądanie sytuacji przedstawionych na obrazkach. Układanie o nich zadań. Przedstawianie ich za pomocą liczmanów. Rysowanie po śladzie drogi Olka, Ady i dziadka do lasu.

 

Karta pracy, cz. 4, s. 17.

Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladach. Rysowanie tulipanów po śladach, bez odrywania kredki od kartki. Kolorowanie ich.

 

Karta pracy, cz. 4, s. 18.

Łączenie śmieci z odpowiednimi pojemnikami. Rysowanie butelek i słoików po śladach.

Wyjaśnienie znaczenia słowa recykling.

 

 

Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Dzień Flagi.

Książka (s. 70–71) dla każdego dziecka.

W przedszkolu gruchnęła wieść, że zbliża się Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej i wszystkie przedszkolaki będą malować chorągiewki.

– A po co? – spytała Lenka.

– Na jaki kolor? – chciał wiedzieć Alan.

– Na czerwony – powiedział Szymek.

– Nie. Na biały – sprostowała Ada.

– A po co? – ponownie spytała Lenka.

– Będziemy z nimi maszerować. Flagi byłyby dla was za ciężkie – wyjaśniła pani.

– Tylko wojsko maszeruje. My nie jesteśmy wojskiem – zauważył Alan.

– Ale jesteśmy Polakami, a to dzień poświęcony naszej polskiej fladze. Z tej okazji możemy nawet maszerować – powiedziała z uśmiechem pani. – Drugiego maja przemaszerujemy przez całe osiedle.

 – Dostaniemy prezenty? – zapytał Hubert.

– To Dzień Flagi, a nie Dzień Dziecka – zauważył Szymek.

Hubert się naburmuszył. Jednak musiał przyznać, że Szymek ma rację. Jeśli już wręczać prezenty, to polskiej fladze, a nie przedszkolakom, którzy z pewnością nie są ani flagami, ani chorągiewkami.

Wszyscy lubią malować, więc chwilę później Ada, jej koleżanki i koledzy z zapałem przystąpili do pracy. Jednak malowanie chorągiewek nie było wcale proste. Wymagało szczególnej uwagi. Ci, którzy się zagapili i zamalowali na czerwono więcej niż połowę chorągiewki, musieli

malować od nowa. Bo przecież chorągiewka w polskich barwach powinna być tylko w połowie czerwona. Ada też nie od razu była zadowolona ze swojej pracy.

– Dobrze, że na chorągiewkach nie trzeba malować komarów. Komary są strasznie trudne do wykonania – pocieszyła ją Lenka.

– Muchy też – dodała Ada. I poczuła ulgę, że nie musi malować ani mrówek, ani much, tylko czerwony pas na białej chorągiewce.

W Dniu Flagi przedszkolaki z przedszkola Ady wzięły udział w radosnym marszu po osiedlu.

Każde dziecko niosło dumnie własnoręcznie wykonaną biało-czerwoną chorągiewkę.

Dzieci machały nimi, aż furczało. Ada widziała las rąk przed sobą i czuła, że wszyscy, ona także,

robią coś bardzo ważnego. Żałowała, że nie widzą jej rodzice i Olek, i babcia z dziadkiem. Przechodnie

z podziwem patrzyli na maszerujących.

– O, widzę, że mali Polacy też świętują – pochwaliła ich jakaś pani w sukience w paski.

Ada czuła dumę, że mieszka w Polsce, że maszeruje z biało-czerwoną chorągiewką i że jest

Polką – może trochę małą, ale co tam: przecież kiedyś urośnie.

– Będę wtedy maszerowała z dużą flagą, żeby było ją widać aż z kosmosu – powiedziała.

– Nasze chorągiewki też widać – zapewniła ją Lenka.

Ada i Lena podniosły swoje chorągiewki jeszcze wyżej i pomachały kosmonautom i kosmitom.

Niech wiedzą, że polska flaga świętuje, a z nią świętują mali Polacy.

R. rozmawia z dziećmi na temat opowiadania. R. pyta:

− Po co przedszkolaki malowały flagi?

− Jak czuła się Ada, maszerując 2 maja z kolegami i koleżankami i machając chorągiewką?

− Z czego była dumna?

• Ćwiczenia z tekstem.

Książka (s. 70–71) dla każdego dziecka.

Dzieci słuchają tekstu czytanego przez R. lub przez 6-latki.

Dzieci czytają głośno teksty umieszczone pod ilustracjami do opowiadania.

Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej to polskie święto obchodzone 2 maja, wprowadzone na mocy ustawy z 20 lutego 2004 roku, by propagować wiedzę o Polskiej tożsamości oraz symbolach narodowych. Flaga składa się z dwóch poziomych pasów: białego i czerwonego.

Pierwszy symbolizuje czystość i niepokalanie, drugi – odwagę i waleczność. Oficjalnie flaga została uznana za symbol narodowy w 1919 roku, w rok po uzyskaniu przez Polskę niepodległości.

• Wykonanie chorągiewki z kolorowego papieru.

Dla każdego dziecka: paski papieru – białego i czerwonego, klej, patyczek

Dzieci sklejają paski papieru, doklejają patyczek.

• Zabawa ruchowa – Ziemia, woda, powietrze.

Dzieci stoją w rozsypce, zwrócone twarzami do R.

− Na hasło: Ziemia – dotykają dłońmi podłogi, jednocześnie przykucając.

− Na hasło: Woda – chwytają się dłońmi za kolana.

− Na hasło: Powietrze – wskazują przestrzeń nad głową.

 

28.04.2020 r.

 

Odkrywanie litery h: małej i wielkiej,

drukowanej i pisanej.

• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie

do czytania, pisania, liczenia, s. 72.( dzieci 5-letnie)

• Opisywanie, co przedstawia obrazek.

• Określanie pierwszych głosek w słowie hamak i nazwach rysunków.

• Rysowanie po śladach rysunków.

• Kolorowanie wybranych rysunków.

• Zaznaczanie liter h, H w wyrazach.

Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 70.( dzieci 6- letnie)

R. pyta:

− W czym leżał Olek?

− Czy przyjemnie jest leżeć w hamaku?

• Analiza i synteza słuchowa słowa hamak.

Dzieci dzielą słowo hamak na sylaby oraz na głoski. Liczą, ile w słowie jest sylab i ile głosek. Wyróżniają pierwszą głoskę. Następnie

wymieniają inne słowa rozpoczynające się głoską h (herbata, hotel, huta…) oraz mające ją w środku (juhas, bohater…).

 

• Budowanie schematu słowa hamak.

Białe kartoniki dla każdego dziecka.

Dzieci jeszcze raz dzielą słowo hamak na sylaby, układając i rozsuwając białe kartoniki.

Układają tyle kartoników, ile głosek słyszą w słowie hamak, wymawiają głoski głośno, dotykając kolejnych kartoników.

 

• Budowanie schematu słowa Hubert.

Białe kartoniki dla każdego dziecka.

R. wyjaśnia, że Hubert to kolega Ady. Dzieci dzielą imię na sylaby i na głoski.

Układają schemat imienia Hubert.

• Budowanie modeli słów: hamak, Hubert.

Czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki dla każdego dziecka.

Dzieci głośno wymieniają głoski w słowach:

hamak, Hubert. Potem określają rodzaj głoski h, mówiąc ją długo: hhhyyyy…

krótko: h, h, h, h…

Głoska h jest spółgłoską i oznaczamy ją na

niebiesko.

Pod schematami słów: hamak, Hubert, zaznaczają miejsca głoski h na niebiesko. Wskazują pozostałe spółgłoski i zaznaczają je na niebiesko. Pozostałe głoski – samogłoski – oznaczają czerwonymi kartonikami.

• Odkrywanie litery h, H.

Kartoniki z literami h, H dla R., kartoniki

z literami h, H dla każdego dziecka.

R. pokazuje litery h, H: małą i wielką. Dzieci określają ich wygląd. Następnie umieszczają kartoniki z literami pod modelami  słów: hamak, Hubert.

Dzieci przypominają, kiedy używamy wielkiej litery.

• Umieszczanie kartoników z poznanymi wcześniej literami pod modelami słów: hamak, Hubert.

Kartoniki z literami: u, b, a, m, k, e, r, t (dla każdego dziecka).

Dzieci układają kartoniki z poznanymi wcześniej literami pod modelami słów: hamak, Hubert. Odczytują powstałe wyrazy.

• Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 70–73.

• Nazywanie zdjęć. Rysowanie pod każdym zdjęciem tylu kresek, z ilu głosek składa się jego nazwa.

• Zaznaczanie na niebiesko liter h, H w wyrazach.

Czytanie sylab i krótkiego tekstu.

• Skreślanie co drugiej litery w ciągu liter.

• Odczytanie hasła z pozostałych liter.

• Uzupełnianie zdań obrazkami odszukanymi wśród naklejek.

• Wodzenie palcem po literze h – małej i wielkiej, pisanej. Pisanie liter h, H po śladach, a potem – samodzielnie.

 

https://www.youtube.com/watch?v=ZYseoOcd6m8-  litera H

https://www.facebook.com/watch/?v=1380699585447958 – gimnastyka w domu i w przedszkolu

 

 

27.04.2020r.

 

Zajecia_27.04_2020_r..pdf

 

 

 

 

24.04.2020r.

Zabawa pobudzająco-hamująca – Koniki.

Odtwarzacz CD, nagranie wesołej melodii, bębenek.

Dzieci maszerują w określonym kierunku, w rytmie nagrania wesołej melodii, wybranej przez R. Kiedy usłyszą dźwięki bębenka  albo klaśnięcie w dłonie, zaczynają zgodnie z jego rytmem poruszać się po

okręgu – naśladują koniki. Reagują na ustalone hasła:

− W tył zwrot – poruszają się w przeciwnym kierunku,

− Wierzgamy kopytkami – zatrzymują się, jedną nogą wykonują ruchy podobne do wierzgania,

− Stop! – zatrzymują się, zwracają twarzami do środka koła i recytują tekst, równocześnie wykonując odpowiednie ruchy (powtarzają go dwa razy):

ręka, ręka – prawą dłonią dotykają lewego ramienia, lewą dłonią dotykają prawego ramienia,

noga, noga – uderzają w prawą rękę, w prawe udo, lewą ręką w lewe udo,

raz, dwa, trzy, raz, dwa, trzy – miarowo klaszczą: raz z lewej, raz z prawej strony.

Dopowiadanie skojarzeń.

 

R. mówi nazwę zwierzęcia, a dzieci dopowiadają kojarzące się z nim słowo (z wierszy, z bajek, opowiadań). Np.

kaczka – dziwaczka

kaczątko – brzydkie

koza (kozucha) – kłamczucha

kot – Filemon

kurka – Czubatka

A teraz  zapraszam na obejrzenie filmu:

https://www.youtube.com/watch?v=CpcmvJTO5G4&feature=youtu.be&fbclid=IwAR28QqtJ07ouWpbmguF2Uq4Nj6kmJD09wsX5xgiCGakfvGx23m6IsObOgqk - Zwierzęta na wsi część 2 (gdzie mieszkają, co jedzą, co nam dają, zadania)

Zabawa Smakujemy i dotykamy.

Produkty pochodzące od zwierząt, apaszka.

R. pokazuje dzieciom produkty, które pochodzą od zwierząt, np.: jajka, ser, jogurt, miód, mleko, wełna, pióra. Następnie zasłania oczy i podaje do spróbowania lub dotknięcia wybrany produkt. Dzieci podają nazwy produktów, a po odsłonięciu oczu nazywają zwierzęta, od których te produkty pochodzą.

 

• Burza mózgów – Co można zrobić z tych produktów?

 

R. podaje nazwę produktu otrzymanego od zwierząt, a dzieci mówią, do zrobienia czego można go wykorzystać. Np. jajka – ciasto, kanapki, sałatka… mleko – ser, budyń, jogurt… pióra – poduszka, pierzyna… wełna – szalik, sweter, czapka…

 

Kolorowanka wodna – Kura i kurczątka.

Dla każdego dziecka: wyprawka, kolorowanka wodna Kura i kurczątka, pędzelek, kubeczek z wodą.

 

Utrwalenie piosenki  Na podwórku

 

https://www.youtube.com/watch?v=An265-G0WOs-  

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 10.

 

Oglądanie strony gazety ze zdjęciami przedstawiającymi prace na wsi. Określanie, co to za prace. Rysowanie w każdym kolejnym polu o jedną łopatę więcej niż w poprzednim.

 

Karta pracy, cz. 4, s. 11.

 

Rysowanie narzędzi ogrodniczych po śladach. Czytanie z R. lub samodzielnie ich nazw.

Łączenie rysunków z nazwami. Rysowanie w każdym kolejnym polu o jedne grabie mniej niż w poprzednim.

Dla_chetnych_24.04.2020.pdf

 

23.04.2020 r.

Zajecia_23.04.2020.pdf

 

 

22.04.2020r.

Ćwiczenia ortofoniczne na podstawie wiersza Teresy Fiutowskiej Podwórkowa awantura.

 

Kura gdacze, kaczka kwacze –

goni kurę mokrą raczej.

Gęś też syczy, kogut pieje.

Gwałtu! Rety! Co się dzieje?

Ryczy krowa, świnia kwiczy,

a indyk się rozindyczył.

Kot mysz goni, głośno miauczy.

– Dość awantur! Już wystarczy!

Tak pies Burek głośno szczeka

i już słychać go z daleka.

Koza meczy:

mee, mee, mee…

– Czego psisko mądrzy się?

Dla ochłody – wiadro wody

poleją na głowy, brody!

Wyszły z mody awantury!

A sio, gęsi, a sio, kury! –

Powiedziała, co wiedziała,

białą brodą pokiwała,

pochyliła nisko rogi.

– Cisza! Spokój! Zejść mi z drogi!

Awantura się skończyła,

bo ta koza groźna była.

R. wyjaśnia niezrozumiałe zwroty, a następnie pyta:

− Które zwierzęta brały udział w podwórkowej awanturze?

− Jakie zwierzę próbowało je uspokoić? W jaki sposób to zrobiło?

R. zwraca uwagę na głosy, jakie wydawały zwierzęta.

 

Długi, krótki – ćwiczenia w mierzeniu długości.

 

• Ćwiczenia dotyczące zrozumienia stałości miary.

-Dziecko otrzymuje 2 paski papieru, sprawdza czy są takie samej długości. Następnie układa je przed sobą jeden na drugim. Z jednego paska każdy robi harmonijkę i kładzie nad paskiem.

 Czy te paski nadal są takiej samej długości? Sprawdzamy przez rozciągnięcie harmonijki.

- Dziecko otrzymuje 2 sznurki. Sprawdza ich długość, gdyż muszą być takie same. Z jednego sznurka robi kokardkę (lub robi ją rodzic). Czy te sznurki są nadal takiej samej długości? Sprawdzamy poprzez rozwiązanie kokardki.

- To samo robimy z plasteliną (2 wałeczki, jeden zwijamy, potem rozwijamy).

• Mierzenie szerokości dywanu stopa za stopą.

Mały dywan.

Każde dziecko mierzy szerokość dywanu, stawiając stopę przed stopą (palce jednej stopy dotykają pięty drugiej stopy) i głośno licząc.

− Dlaczego wyszły wam rożne wyniki?

− Czy wasze stopy są jednakowej długości?

• Mierzenie długości dywanu krokami.

Mały dywan.

Każde dziecko mierzy długość dywanu krokami, które głośno liczy.

− Dlaczego wyszły wam rożne wyniki?

− Z czym jest związana długość waszych kroków? (Ze wzrostem).

• Pokaz linijki, miarki krawieckiej.

Linijka, mały dywan.

R. mierzy linijką długość małego dywanu.

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 7.

Olek i Ada zastanawiają się, która tasiemka jest dłuższa. Zastanówcie się, jak to sprawdzić.

Kolorowanie tasiemek. Kończenie rysowania kurcząt według wzoru. Kolorowanie trzeciego kurczęcia, licząc od prawej strony.  

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 8.

Kolorowanie tak samo puzzli ze zdjęciami dorosłych zwierząt i ich dzieci. Nazywanie mam i ich dzieci. Czytanie całościowe nazw zwierząt przedstawionych na zdjęciach (5-latki) lub samodzielne (6-latki). Naklejanie ich zdjęć w odpowiednich miejscach.

 

• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 68(dzieci 6-letnie)

Czytanie tekstu indywidualnie przez dzieci.

Odszukiwanie zdjęć zwierząt i naklejanie ich w odpowiednich miejscach.

https://learningapps.org/watch?v=pnizb58qa20 – połącz rodziny zwierzątek razem

 

 

21.04.2020r.

Odkrywanie litery ż, Ż. ( dzieci 5-letnie)

. Odkrywanie litery ż: małej i wielkiej ,drukowanej i pisanej.

• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie

do czytania, pisania, liczenia, s. 68.( dzieci 5- letnie)

• Określanie, co przedstawia obrazek. Podawanie pierwszej głoski z jego nazwy.

• Rysowanie po śladach rysunków.

• Podawanie głosek, jakimi rozpoczynają się słowo żubr i nazwy rysunków.

• Zaznaczanie liter ż, Ż w wyrazach.

Odkrywanie litery ż: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.( dzieci 6-letnie)

•Wyodrębnianie wyrazu podstawowego – żubry.

Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery

i liczby, cz. 2, s. 64–65.

R. pyta:

− Jakim zwierzętom przyglądają się Olek, Ada i dziadek?

− Czy żubry żyją wolno?

• Analiza i synteza słuchowa słowa żubry.

Dzieci dzielą słowo żubry na sylaby i na głoski. Liczą, ile w słowie żubry jest sylab, a ile głosek. Następnie wymieniają inne słowa, w których głoskę ż słychać na początku (żaba, żurek, żyrafa…), w środku (leżak, jeżyny, kałuża…). R. zwraca uwagę, że głoska ż na końcu słowa jest często słyszana jak głoska sz, np. w słowie garaż.

• Budowanie schematu słowa żubry.

Białe kartoniki dla każdego dziecka.

Dzieci układają tyle kartoników, ile sylab słyszą w słowie żubry. Rozsuwają kartoniki i wymawiają sylaby głośno.

Następnie układają tyle kartoników, ile głosek słychać w słowie żubry – wymawiają głoski głośno, dotykając kolejno kartoników.

• Budowanie schematu słowa Żaneta.

Białe kartoniki dla każdego dziecka.

N. mówi, że niedaleko domu dziadków mieszka dziewczynka o imieniu Żaneta.

Dzieci dzielą imię na sylaby i na głoski. Układają z kartoników schemat imienia.

• Budowanie modeli słów: żubry, Żaneta.

Czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki dla każdego dziecka.

•• Określanie rodzaju głoski ż. Dzieci wypowiadają głoskę ż:

długo: żżżyyyy…

krótko: ż, ż, ż, ż… Głoska ż jest spółgłoską i oznaczamy ją na niebiesko.

Pod schematami słów zaznaczają miejsca głoski ż niebieskimi kartonikami. Uzupełniają modele słów: żubry, Żaneta, niebieskimi

kartonikami i czerwonymi kartonikami.

• Odkrywanie litery ż, Ż.

Kartoniki z literami ż, Ż  dla każdego dziecka

R. pokazuje litery ż, Ż, dzieci omawiają ich wygląd. Wskazują różnice pomiędzy literami. Następnie umieszczają kartoniki z literami we właściwych miejscach pod modelami słów: żubry, Żaneta. R. pyta:

− Kiedy używamy wielkiej litery?

• Umieszczanie poznanych liter we właściwych miejscach.

Kartoniki z literami: u, b, r, y, a, n, t, e (dla

każdego dziecka).

Dzieci umieszczają pod modelami słów kartoniki z odpowiednimi literami. Czytają wyrazy.

• Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery

i liczby, cz. 2, s. 64–67.

• Dzielenie nazw zdjęć na głoski.

• Kolorowanie na niebiesko liter ż, Ż w wyrazach.

• Czytanie sylab, wyrazów i tekstu.

• Oglądanie obrazków. Czytanie wypowiedzeń, wpisywanie obok nich odpowiedniej liczby – takiej, jaka jest przy obrazku, którego wypowiedzenie dotyczy.

• Wodzenie palcem po literze ż – małej

i wielkiej, pisanej. Pisanie liter ż, Ż po śladach, a potem – samodzielnie.

 

Ćwiczenia gimnastyczne

Gazety

Część wstępna.

• Czynności organizacyjno-porządkowe.

Dziecko  porusza się w dowolny sposób, ostrożnie, między rozłożonymi

gazetami. Na polecenie R. zatrzymuje się i podnosi gazetę.

• Zabawa ożywiająca.

Dzieci biegają z wymijaniem się i potrząsaniem gazetami trzymanymi oburącz w górze. Na mocniejsze klaśnięcie i zapowiedź: Burza, zatrzymują się i – przyjmując dowolną pozycję – chronią się przed zmoknięciem, wykorzystując gazetę.

Część główna.

• Stają w rozkroku, trzymając oburącz złożoną gazetę – w skłonie w przód wymachują gazetą tył i w przód. Po kilku ruchach prostują się i potrząsają gazetą w górze.

• Wykonują klęk podparty, dłonie mają na gazecie, skierowane palcami do wewnątrz – przy zgiętych w łokciach rękach opadają tułowiem w przód, dotkają gazety brodą i powracają do pozycji wyjściowej.

• W leżeniu przodem – unoszą gazety trzymane za końce oburącz (ręce zgięte w łokciach ,skierowane w bok), dmuchają na gazety i wprowadzają je w ruch.

• Kładą gazety na podłodze, zwijają je po przekątnej w rulonik i przeskakują przez nie bokiem z jednej strony na drugą, od jednego końca do drugiego

• W staniu, ruloniki trzymają za końce, z przodu – przekładają nogę przez rulonik, wytrzymują w staniu jednonóż, wykonując dowolne ruchy uniesioną nogą, a następnie tą samą drogą przejście do pozycji wyjściowej (ćwiczenie należy wykonać prawą nogą i lewą nogą, na zmianę).

• Ugniatają gazety tak, aby powstały kulki (piłki) – rzucają kulkami i chwytają je w miejscu, w chodzie, w biegu; rzucają i chwytają, wykonując dodatkowe zadania, np.: przed chwytem wykonują klaśnięcie, dotykają ręką podłogi, robią rękami młynek, wykonują obrót itp.

• W leżeniu przodem – przetaczają kulki z ręki do ręki, podrzucają kulki oburącz, jednorącz.

• Maszerują z kulką na głowie

Część końcowa.

• Ćwiczenia korektywne i uspokajające.

Dzieci maszerują we wspięciu na palcach, z kulką na głowie, i przechodzą do siadu skrzyżnego.

• W siadzie skrzyżnym – wykonują skręty głową w prawo, w tył i w lewo, w tył.

• W siadzie podpartym, kolana mają rozchylone, kulki położone między stopami – podrzucają kulki stopami, chwytają rękami.

• W marszu, kulki trzymane w dłoni (prawej, lewej) – ćwiczenie oddechowe – wykonują wdech nosem i próbują zdmuchiwać kulki z dłoni.

Karta pracy, cz. 4, s. 6.

Naśladowanie głosów zwierząt przedstawionych na zdjęciach. Otaczanie zieloną pętlą zwierząt, które mają dwie nogi, a czerwoną pętlą tych, które mają cztery nogi. Nazywanie zwierząt, które są w jednej pętli, i tych, które są w drugiej pętli.

Rysowanie kotków według wzoru. Kolorowanie drugiego kotka, licząc od lewej strony.

• Podział na sylaby (5-latki) i na głoski (6-latki) nazw zwierząt z wiejskiego podwórka.

 

 https://www.youtube.com/watch?v=An265-G0WOs- piosenka Na podwórku

 

 

 

20.04.2020 r.

 

 Tematem w tym tygodniu będzie „Wiosna na wsi”.

 

• Karta pracy, cz.  s. 3.

 

Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladzie drogi kury do kurnika.

 

 

• Wyjaśnienie znaczenia słowa uparty.

R. pyta:

− Kogo nazywamy upartym?

− Czy zwierzęta też mogą być uparte?

− Czy znacie takie zwierzęta?

 

• Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Uparty kogut.

 

Książka (s. 62–65) dla każdego dziecka.

Dzieci słuchają opowiadania, oglądają ilustracje.

 

Rodzina Ady i Olka wybrała się do cioci na wieś. Wszyscy byli zachwyceni celem podroży.

Tylko mama wydawała się trochę zakłopotana i lekko zaniepokojona.

– Nie pamiętam, kiedy ostatnio byłam na wsi. Chyba bardzo dawno temu. Czy będą tam wszystkie wiejskie zwierzęta? – wypytywała tatę.

– Oczywiście, jak to w gospodarstwie. Będą krowy i cielęta. Świnie i prosięta. A zamiast koni i źrebiąt – dwa traktory. Traktorów chyba się nie obawiasz? – spytał żartem tata.

Mama tylko się uśmiechnęła. – Oczywiście. Nawet rogaty baran mnie nie wystraszy. Jestem supermamą.

– Będą też kury, gęsi, kaczki, indyczki. Zgroza – ciągnął tata żartobliwym tonem.

Samochód wjechał na podwórko. Ada i Olek pierwsi przywitali się z ciocią i wujkiem i natychmiast zaczęli się rozglądać za zwierzętami.

– Lola ma szczeniaki! Mogę się z nimi pobawić? – spytał Olek i już był przy kudłatej kundelce i czwórce jej szczeniąt. Ada nie mogła do niego dołączyć, ponieważ ma uczulenie na sierść.

Wybrała się więc na spacer po podwórku.

– Ko, ko, gę, gę, kwa, kwa – witały ją kury i kurczęta, gęsi i gąsięta, kaczki i kaczęta. Ada z powagą odpowiadała im: „dzień dobry”, „witam państwa”, „przybijemy piątkę?”.

– Ojej, jaka piękna kózka! – Ada usłyszała zachwycony głos mamy.

– To koźlątko. Ma zaledwie kilka dni – powiedział wujek.

– Prześliczny maluszek – stwierdziła z podziwem mama.

Koźlątko nie poświęciło mamie uwagi, za to kury podniosły wielki krzyk na jej widok. Obgdakały ją z każdej strony... i sobie poszły. Został jedynie kogut. Wbił wzrok w barwną sukienkę mamy w duże czerwone koła i patrzył jak zauroczony.

– Lubi czerwony kolor – stwierdziła z zadowoleniem mama.

– Hm, obawiam się, że wręcz przeciwnie – powiedział tata.

Kogut nastroszył pióra i nieprzyjaźnie zatrzepotał skrzydłami.

– Nie przepada za czerwonym. Kiedyś wskoczył mi na głowę, bo byłam w czerwonym kapeluszu – powiedziała ciocia. – Ale to zdarzyło się tylko raz – dodała uspokajająco.

Po chwili wszyscy z wyjątkiem mamy zapomnieli o kogucie. Uparte ptaszysko nie odstępowało jej na krok.

– Idź sobie – odpędzała go, jednak kolor czerwony na sukience przyciągał uparciucha jak magnes.

– Nie bój się, mamo – Ada dodała mamie otuchy.

– Dam sobie radę. – Mama bohatersko przeszła między kaczkami, kurami, minęła nawet gąsiora, ale gdy spojrzała za siebie, ponownie ogarnął ją niepokój. Kogut wciąż był tuż-tuż i wojowniczo stroszył pióra.

– Bywa uparty jak oślątko – westchnęła ciocia. – Wracaj do kurnika, uparciuchu.

– No właśnie! – powiedziała stanowczo mama.

Obie, mama i ciocia, weszły do domu. Niezadowolony kogut grzebnął pazurem i wrócił do kurnika. Tymczasem tata z wujkiem założyli na głowy kapelusze z siatką na twarz i poszli zajrzeć do uli w sadzie.

Ada unikała pszczół od czasu, gdy minionego lata została użądlona w stopę. Wolała przechadzać się pośród żółtych kaczuszek, które nie żądlą i są mięciutkie. Nawet nie zauważyła upływu czasu. Zbliżała się właśnie pora dojenia krów, więc ciocia poszła przygotować dojarki. Olek wciąż

bawił się ze szczeniętami, a tata i wujek zapomnieli o wszystkim, tak bardzo zajęli się sprawdzaniem pszczelich uli. Znudzona mama postanowiła do nich dołączyć. Jednak żeby dotrzeć do furtki prowadzącej do sadu, musiałaby przejść obok kurnika. Co będzie, jeśli kogut ją zobaczy? Wolała tego uniknąć. Postanowiła przechytrzyć nieprzyjaznego ptaka i przedostać się do sadu przez płot.

Jakież było zdziwienie Ady, gdy zobaczyła mamę wspinającą się na ogrodzenie. Pokonanie płotu, kiedy ma się na sobie odświętną sukienkę, nie jest łatwe, jednak mamie się to udało. Co prawda w rajstopach poleciało oczko, a sukienkę lekko rozdarła, ale kto by się tym przejmował.

– Oczko ci ucieka, łap je! – zażartował tata na widok żony.

– To nic takiego. Wykiwałam koguta – powiedziała szeptem, zadowolona z siebie mama.

Chwilę później Ada zobaczyła koguta, który bez trudu przefrunął nad płotem i wylądował w sadzie.

 

• Rozmowa na temat opowiadania.

− Czy mama Olka i Ady była wcześniej na wsi?

− Z kim bawił się Olek?

− Co robiła Ada?

− Jaki ptak zainteresował się mamą? Dlaczego?

− Czym zajęli się tata z wujkiem?

− Jak mama przechytrzyła koguta? Czy jej się to naprawdę udało?

• Ćwiczenia z tekstem.

Książka (s. 62–65) dla każdego dziecka.

Dzieci słuchają tekstu czytanego przez R. lub przez 6-latki.

Dzieci czytają głośno teksty znajdujące się pod ilustracjami do opowiadania.

 

• Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał, połączona z ćwiczeniami artykulacyjnymi

– Ptasie rozmowy.

 

 Wywołane grupy ptaków poruszają się, naśladując głosy

ptaków: ko, ko, ko – kury; gę, gę, gę – gąski; gul, gul, gul – indyka

 

• Zabawa Jakie jest zwierzę?

 

− R. pyta: Jaki (jaka) jest…? – podając nazwę zwierzęcia, a dzieci wymyślają określenia. Np.

Jaka jest kura? (mała, głośna…)

Jaki jest kogut? (szybki, głośny…)

Jaka jest kaczka? (spokojna, powolna…)

Jaka jest krowa? (duża, łagodna, spokojna…)

Jaki jest koń? (duży, szybki, groźny…)

 

• Układanie zdań na temat zwierząt z wiejskiego podwórka.

Zdjęcia/obrazki zwierząt.

Zabawę rozpoczyna N., wypowiadając pierwsze zdanie. Np. Po podwórku  kroczy kaczka, a za nią żółte kaczuszki.

Następne zdania układają dzieci.

 

Karty pracy, cz. 4, s. 4–5.

 

Nazywanie zwierząt, które grupa Ady zobaczyła na wsi w gospodarstwie agroturystycznym.

Odszukiwanie zwierząt znajdujących się w pętlach na dużym obrazku.

 

 

 

http://https://www.youtube.com/watch?v=An265-G0WOs-  piosenka Na podwórku.

 

• Słuchanie piosenki Na podwórku (sł. i muz. Jolanta Kucharczyk).

Rozmowa na temat piosenki.

 

I. Na podwórku na wsi

jest mieszkańców tyle,

że aż gospodyni

trudno zliczyć ile.

 

Ref.: Kury, gęsi i perliczki,

i indyki, i indyczki.

Jest tu kwoka z kurczętami,

mama kaczka z kaczętami.

Piękny kogut Kukuryk

i kot Mruczek,

i pies Bryś.

Więc od rana słychać wszędzie: kukuryku, kwa, kwa, gę, gę,

hau, hau, miau, miau, gul, gul, gul –

podwórkowy chór.

 

II. Koń kasztanek w stajni,

a w oborze krowa,

tam w zagrodzie owce

i brodata koza.

 

Ref.: Kury, gęsi i perliczki…

 

III. A tu są króliki:

i duże, i małe,

łaciate i szare,

i czarne, i białe.

Ref.: Kury, gęsi i perliczki…

 

R. zadaje dzieciom pytania dotyczące tekstu piosenki.

− Gdzie mieszkają zwierzęta, o których jest mowa w piosence?

− Jakie zwierzęta mieszkają w wiejskiej zagrodzie?

R. rozmawia z dziećmi na temat wyglądu, zwyczajów i charakterystycznych głosów, które

wydają wymienione w piosence zwierzęta.

• Określanie budowy, nastroju, melodii piosenki.

• Zaznaczanie klaśnięciem pierwszej miary taktu.

• Nauka refrenu piosenki na zasadzie echa muzycznego.

• Próby nucenia melodii piosenki mormorando, wspólnie z R.

 

• Karta pracy, cz. 4, s. 3.

 

Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladzie drogi kury

do kurnika.

 

17.04.2020 r.

Karta_pracy_17.04.2020_r..pdf

 

 

16.04.2020r.

 

Karta pracy, cz. 3, s. 76.

Oglądanie obrazka koszyczka wielkanocnego. Zaznaczanie kolejności jego przygotowania kropkami (5-latek) lub liczbami (6-latek). Kończenie ozdabianie jajka według wzoru.

 

Zabawy badawcze wokół jajka.

R. rozbija przed dziećmi jajko, dzieci oglądają jego zawartość; nazywają poszczególne części

składowe: skorupka, białko, żółtko.

R. zwraca uwagę na zarodek i wyjaśnia dzieciom, że kurczątka wykluwają się z jajek, w których są zarodki.

R. pokazuje dzieciom dwa jednakowe jajka. Prosi, aby się zastanowiły, po czym można poznać, że jedno z nich jest surowe, a drugie gotowane. Dzieci podają swoje propozycje.

Następnie R. wprawia w ruch obrotowy oba jajka. Dzieci obserwują ich ruchy i określają, które z nich kręci się szybciej. Rozbijają jajko i sprawdzają, czy miały rację.

Jajko surowe obraca się tylko przez chwilę, a potem się zatrzymuje. Powodem jest jego płynny środek, który porusza się wewnątrz skorupki w różne strony, co hamuje szybkie poruszanie się jajka.

• Zabawa badawcza – Jajka i woda.

Jajka surowe, jajka ugotowane, szklane naczynia, sól, łyżka.

• Dzieci badają zachowanie w wodzie jajka surowego i jajka ugotowanego – wkładają je kolejno do przezroczystego naczynia z wodą. Obserwują ich zachowanie.

• Do wody w przezroczystym naczyniu wkładają surowe jajko i dosypują stopniowo sól (około 10–12 łyżek soli). Obserwują, co dzieje się z jajkiem.

 

https://www.youtube.com/watch?v=G_8S6dZZKqA – zabawy badawcze wokół jajka

 

 

 

• Poznanie ciekawostek na temat pisanek.

Uważano, że pisanki mają magiczną moc, dlatego np. dotykano nimi grzbietów bydła, aby było zdrowe i płodne, toczono je wzdłuż zagonów oziminy, żeby zapewnić sobie dobry urodzaj. Były one darem, który miał zapewnić obdarowanej osobie wszelką pomyślność

 

(także w sprawach sercowych). Pełniły one rolę wykupu w obrzędach wielkanocnych, np.: dyngusa, chodzenia z barankiem lub kurkiem. Panna mogła dostać pisankę czekoladowo--marcepanową z pierścionkiem zaręczynowym w środku. Ludzie bogaci obdarowywali się drogimi pisankami, ze złota, przyozdobionymi szlachetnymi kamieniami. Francuski jubiler P. C. Fabergé wykonał takie drogie pisanki na zamówienie cara Rosji. Pisanki służyły do zabawy zwanej taczanką. Turlało się po stole malowane jaja, zderzając je ze sobą. Wygrywała ta osoba, której pisanka się nie potłukła.

 

• Zabawa ruchowa z elementem turlania – Rozsypane pisanki.

Dzieci są pisankami. Delikatnie turlają się po podłodze w różnych kierunkach, zwracając uwagę na zachowanie zasad bezpieczeństwa.

 

Zabawy i ćwiczenia pod hasłem: Co można zrobić z jajka?

 

• Porównywanie ciężaru jajek – surowego i ugotowanego.

Jajka – surowe i ugotowane.

• Wypowiadanie się dzieci na temat: Co można zrobić z jajek?

Pomalować, ugotować, usmażyć itp.

• Wymyślanie przez dzieci przepisów na potrawy z jajek.

Nadawanie im nazw.

• Jajka dla smakoszy – przyrządzenie dowolnej potrawy z użyciem jaj ugotowanych na twardo.

Np. jajka z groszkiem konserwowym w majonezie, pasta jajeczna.

Można wykonać dowolną potrawę z jajek.

 

• Karta pracy, cz. 3, s. 77.

Kolorowanie koszyczka zgodnie z kolorami kropek. Dzielenie nazw zdjęć na sylaby lub na głoski. Rysowanie pod każdym zdjęciem odpowiednią liczbę kresek, odpowiadającą liczbie sylab (lub głosek).

 

15.04.2020 r.

 

 

Zabawa Ciepło, zimno, pod hasłem: Szukamy jajka.

Jajko ugotowane na twardo.

Jedno z dzieci szuka jajka ugotowanego na twardo, które zostało ukryte w sali. Inne, wybrane dziecko bądź Rodzic naprowadza szukającego na ukryty przedmiot, stosując określenia:

ciepło,cieplej, najcieplej, gorąco, zimno, zimno, najzimniej.

Karta pracy, cz. 3, s. 73.

Rysowanie po śladach rysunków drugich połówek pisanek. Rysowanie po prawej stronie karty takich samych pisanek, jakie są po lewej stronie.

 

Wykonanie pracy Koszyczek wielkanocny.

Dla każdego dziecka: wyprawka, karta 3, klej, nożyczki, piórka.

• Wypychanie z karty pracy formy koszyczka i uchwytu.

• Składanie i sklejanie koszyczka według instrukcji.

• Doklejanie we właściwym miejscu uchwytu.

• Doklejanie kurczakom piórek na czubkach głów.

Do gotowego koszyczka można włożyć pisankę.

 

Karta pracy, cz. 3, s. 75.

Zaznaczanie kropkami (5-latek) lub liczbami (6-latek) kolejności zdarzeń w historyjce. Opowiadanie historyjki. Kończenie rysowania kurczątek według wzoru.

Zabawa ruchowa – Marsz z gazetą.

Gazeta dla każdego dziecka.

R. demonstruje ćwiczenia z gazetą. Dzieci maszerują po obwodzie koła i naśladują ruchy R.

• Marsz z gazetą przyciskaną brodą do klatki piersiowej.

• Marsz z gazetą przyciskaną uchem do lewego barku, a następnie – do prawego barku.

• Marsz z gazetą położoną na otwartej prawej dłoni, następnie – na lewej dłoni.

• Podskoki w przód z gazetą trzymaną między kolanami.

• Marsz z gazetą położoną na głowie.

 

https://www.minstructor.pl/embed/5586660866654208 – jajka, jajka malowane

 

Pisanka_matematyczna.pdf

 

08.04.2020 r.

 

cwiczenia_z_pisankami(1).pdf

Karta pracy: karta_pracy_koszyczki.pdf

 

 

07.04.2020 r.

 

Tematem w tym tygodniu jest „Wielkanoc”.

 

Słuchanie ciekawostek na temat zwyczajów i tradycji wielkanocnych.

Jajko to znak wszelkiego początku narodzin i zmartwychwstania. Dzielimy się nim przed rozpoczęciem śniadania, życząc sobie pomyślności, zdrowia i

błogosławieństwa Bożego.

W ludowych wierzeniach jajko było lekarstwem na choroby, chroniło przed pożarem, zapewniało urodzaj w polu i w ogrodzie, a nawet powodzenie w miłości. Z jajka wykluwa się kurczątko, które jest symbolem nowego życia.

 

Pisanki dawano w podarunku, jako dowód życzliwości i sympatii.

 

Chleb jest podstawowym pokarmem człowieka. Dzielenie się z nim i wspólne spożywanie est od najdawniejszych czasów znakiem przyjaźni, życzliwości i poczucia wspólnoty.

 

Palemka miała chronić ludzi, zwierzęta, domy przed ogniem, czarami i złem tego świata.

Niezwykłą moc daje jej gałązka wierzby – drzewa najwcześniej okrywającego się zielenią.

 

Mazurki przywędrowały do nas z kuchni tureckiej. Kunsztownie lukrowane i dekorowane bakaliami, przypominają wyglądem maleńkie tureckie dywaniki.

 

Chrzan, a także przyprawy – pieprz i sól, święci się, aby pamiętać o gorzkiej Męce Chrystusa.

Dawniej śniadanie wielkanocne rozpoczynało się od zjedzenia całego korzenia chrzanu, żeby ustrzec się od bólu zębów i brzucha.

 

Baranek z czerwoną chorągiewką ze złotym krzyżykiem symbolizuje Chrystusa Odkupiciela.

Stawiano go pośrodku stołu, żeby podczas wielkanocnych biesiad i uciech wierni nie zapominali o religijnym charakterze świąt.

 

 

Kiedy gospodynie wypiekały baby drożdżowe, kuchnia musiała być zamknięta na klucz. Ktoś obcy bowiem mógłby zaszkodzić rosnącemu ciastu głośną rozmową albo złym wzrokiem. Wyjętą z pieca babę kładziono na poduszki i do chwili ostygnięcia przemawiano do niej.

 

 

Zajączek obwieszcza wiosenną odnowę. Kiedyś jego wizerunek kojarzono z grzesznikami, którzy odbyli oczyszczającą pokutę. Potem zaczął obdarowywać dzieci łakociami i prezentami.

 

Załącznik: Symbole_wielkanocne.pdf

 

• Karta pracy, cz. 3, s. 72.

Czytanie podanych wyrazów z R. (lub samodzielnie). Łączenie ich z odpowiednimi obrazkami.

 

Rysowanie po prawej stronie karty takich samych pisanek, jakie są po lewej stronie karty.

 

− Kiedy przygotowujemy pisanki?

− Jak wykonujecie pisanki?

 

• Słuchanie ciekawostek na temat pisanek.

Legenda głosi, że Maria Magdalena, kiedy szła w niedzielę wielkanocną do grobu Chrystusa,zabrała ze sobą jajka, które miały być posiłkiem dla apostołów. Po spotkaniu Chrystusa,

który zmartwychwstał, zauważyła, że jajka zmieniły kolor na czerwony. Od tej pory przyjął się zwyczaj malowania jaj na Wielkanoc.

Malowane we wzory jajko nazywa się pisanką, bo zgodnie z tradycją te wzory pisze się rozgrzanym woskiem na jajku, używając lejka ze skuwki od sznurowadeł oraz szpilki do robienia kropek.

Gdy jajko z napisanym wzorem zanurzymy w farbie, a potem usuniemy wosk w gorącej wodzie, pozostanie jasny wzór na barwnym tle. Kiedyś pisanki zakopywano pod progami domów, aby zapewniły mieszkańcom szczęście i dostatek. Skorupki jaj wielkanocnych rzucano też pod drzewa owocowe, aby zapobiec szkodnikom i sprowadzić urodzaj.

Dziewczęta myły włosy w wodzie, w której gotowano jajka na pisanki, aby bujnie rosły i podobały się chłopcom.

W zabawie zwanej walatką lub wybitką toczono po stole pisanki lub uderzano nimi o siebie.

Posiadacz stłuczonego jajka tracił je na rzecz właściciela nienaruszonej pisanki. Inną grą było rzucanie pisankami do siebie lub przerzucanie ich przez dachy kościoła.

 

• Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Gipsowe pisanki.

Książka (s. 58–61) dla każdego dziecka.

Dzieci słuchają opowiadania i oglądają ilustracje.

 

 

 

Zbliżały się święta wielkanocne. Rodzina Ady i Olka zwykle spędzała je razem z babcią i dziadkiem. Niestety, tydzień wcześniej dziadek zagapił się na przelatującego bociana i złamał prawą rękę.

– Ojej! Biedny dziadek. Nie będzie mógł malować z nami pisanek – stwierdziła smutno Ada.

– Nie martwcie się, wymyślimy dziadkowi jakieś zajęcie – odpowiedziała babcia, biegnąc po ścierkę, bo dziadek rozlał herbatę. Posługiwanie się lewą ręką nie wychodziło mu najlepiej.

Wszyscy zgodzili się, by spędzić Wielkanoc w domu babci i dziadka, a potem wspólnie ustalili plan przygotowań do świąt.

Ada i Olek mieli zrobić pisanki.

Mama miała czuwać nad całością i robić kilka rzeczy naraz, bo była wspaniałym organizatorem.

Tata miał wspomóc mamę w zakupach, sprzątaniu i przygotowaniu potraw. Jego specjalnością były pieczeń, sałatka jarzynowa i sernik. Tata był też specjalistą od mycia okien i robił to szybko i sprawnie, pogwizdując przy tym jak skowronek.

Zadaniem babci były dekoracje i przygotowanie świeżych kwiatów.

Dziadek… Dziadek miał za zadanie leżeć i odpoczywać, bo „musi się oszczędzać”. Tak stwierdziła babcia.

Wszyscy zabrali się do pracy. Dzieci z pomocą mamy ugotowały jajka na dwa sposoby: część w łupinach cebuli, część w wywarze z buraków. Cebulowe jaja miały kolor brązowy, a buraczane– różowy.

– Takie pisanki nazywają się kraszanki – wyjaśniła mama. – Możemy pokolorować je we wzorki cienkim białym pisakiem lub wydrapać na nich wzorki.

– Wtedy będą drapanki – dodała babcia.

– A czy wiecie, jak zabarwić jajka na kolory żółty, zielony lub czarny? – zapytał dziadek.

– Pomalować farbami plakatowymi – odpowiedział Olek.

– A gdybyście nie mieli farb?

– Hm, to nie wiemy…

– Kolor zielony uzyskamy z liści pokrzywy, a czarny z owoców czarnego bzu lub łupin orzecha włoskiego. Aha! Żółty – z suszonych kwiatów jaskrów polnych. Wystarczy dorzucić je do wody i ugotować w niej jajka.

Babcia mrugnęła do wnuków i po chwili przyniosła im kwiaty narcyzów. Miała też przygotowaną, samodzielnie wyhodowaną rzeżuchę. Zrobiła z niej piękne dekoracje. Wyglądały jak małe łączki, a na nich siedziały żółte kurczaczki zrobione z papieru.

Z ogrodowej szklarni babcia przyniosła pachnące hiacynty w doniczkach i pęki białych tulipanów.

Przygotowała też biały obrus. W wazonach stały kosmate bazie, nazywane przez Adę „szarymi kotkami”.

Kiedy okna lśniły już czystością, tata zabrał się do pieczenia sernika.

– A czy wiecie, że można upiec sernik z dodatkiem ziemniaków? – zapytał dziadek.

– Coś ty, dziadku! Przecież sernik robi się z sera, masła i jajek – zauważyła Ada.

– A nieprawda! Moja mama piekła pyszny sernik z dodatkiem kilku ugotowanych ziemniaków.

Oczywiście twarogu było dwa razy więcej, ale te ziemniaki nadawały sernikowi puszystości.

Wszystkie sąsiadki przychodziły do mamy po przepis.

– Oj, to muszę ci taki upiec, kochanie – powiedziała babcia.

– Sam ci upiekę taki sernik, ale bez gipsu – odparł dziadek.

– Sernik z gipsem byłby za twardy – roześmiał się tata. – Ale skoro zachwalasz ten przepis, to zaraz dodam do sernika jednego ziemniaka, bo akurat mam za dużo do sałatki.

Tymczasem mama ugotowała smakowity żurek i zrobiła ciasto na piaskową babę wielkanocną.

Ada i Olek nie mogli się doczekać, kiedy pójdą poświęcić pokarmy. Z pomocą mamy pięknie przystroili koszyczek, w którym na białej serwetce leżały chleb, jaja, biała kiełbasa, ciasto oraz sol i pieprz. Całość ozdobili zielonymi gałązkami bukszpanu. W pierwszy dzień świąt cała rodzina usiądzie przy świątecznym stole i podzieli się jajkiem, symbolem życia.

– Jutro poszukamy jajek schowanych w ogrodzie – przypomniała sobie Ada. – Zajączek zawsze przynosi dla nas czekoladowe jajka.

– To nie zajączek, tylko mama – odparł Olek, który nie wierzył w opowieści o zajączku przynoszącym prezenty. – To tylko zabawa.

– A czy wiecie, jak bawiono się dawniej na Wielkanoc? – ożywił się dziadek. – Ulubioną zabawą było uderzanie o siebie dwoma jajkami, a zwyciężał ten, którego jajko nie zostało rozbite.

– Ojej! To dopiero była jajecznica! – zachichotała Ada.

– Dawniej chodzono po wsi z kogutem, który był symbolem urodzaju. Później prawdziwe ptaki zastąpiły kogutki gliniane lub drewniane.

– A śmigus-dyngus też był? – zapytał Olek.

– Był, ale nie mówiono dyngus, tylko wykup. Chłopcy chodzili po wsi i w zamian za śpiew domagali się zapłaty, czyli wykupu w postaci pisanek, słodyczy albo pieniędzy.

– Dziadku, jak ty dużo wiesz – zachwycił się Olek.

– Dziadek nam pomaga we wszystkim! – dodała Ada. – A przecież ma złamaną rękę.

– Może w nagrodę namalujemy dziadkowi pisanki na gipsie? – zaproponował Olek. I tak też zrobili. Gips dziadka wyglądał naprawdę świątecznie.

– Kochani – powiedział zadowolony dziadek. – Mam do was wielką prośbę. Sernik się piecze, babka piaskowa rośnie, a jajka są pokolorowane. Usiądźmy w ogrodzie, popatrzmy w niebo i pomyślmy o tym, co jest najważniejsze.

– O czym, dziadku?

– Jak to o czym? O życiu i o miłości – odpowiedział dziadek i podrapał się lewą ręką.

 

• Rozmowa na temat opowiadania.

− Gdzie rodzina Olka i Ady spędziła Wielkanoc?

− Co się stało dziadkowi? Dlaczego?

− Jakie zadania mieli do wykonania podczas przygotowań do świąt Olek i Ada, rodzice i dziadkowie?

− Czym babcia ozdobiła stół?

− Jakie rady dawał dziadek?

− Czy tata i mama wywiązali się z zadań?

− Co według dziadka jest najważniejsze?

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=mT38rCw4PXc- piosenka „Święta, święta biją dzwony”.

 

06.04.2020 r.

 

 

Odkrywanie litery f: małej i wielkiej,

drukowanej i pisanej.

 

Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery

i liczby, cz. 2, s. 58–59.( dzieci- 6-letnie)

R. pyta:

−W jaki sposób Olek ozdobił jajka?

−Czego do tego użył?

• Analiza i synteza słuchowa słowa farby.

Dzieci dzielą słowo farby na sylaby i na

głoski. Liczą, ile w słowie jest sylab, a ile

głosek. Następnie wymieniają inne słowa,

w których głoskę f słychać na początku

(futro, flaga, fasola…), w środku słowa

(agrafka, alfabet, wafle…).

• Budowanie schematu słowa farby.

Białe kartoniki dla każdego dziecka.

Dzieci układają tyle kartoników, ile sylab

słyszą w słowie farby – rozsuwają kartoniki

i wymieniają głośno sylaby. Następnie

układają tyle kartoników, ile głosek słychać

w słowie farby, wymawiają głoski głośno,

dotykając kolejno kartoników.

• Budowanie schematu słowa Franek.

Białe kartoniki dla każdego dziecka.

Kolega Ady, ten który nie chodzi, ma na

imię Franek. R. przypomina o tym dzieciom.

Dzieci dzielą imię Franek na sylaby i na głoski.

Układają z kartoników schemat imienia.

• Budowanie modeli słów: farby, Franek.

Czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki

dla każdego dziecka.

Dzieci głośno dzielą na głoski słowa: farby,

Franek. Wypowiadają głoskę f:

długo: fffyyyy…

krótko: f, f, f, f.

Głoska f jest spółgłoską i oznaczamy ją na

niebiesko.

Pod schematami słów: farby, Franek, dzieci

zaznaczają miejsca głoski f niebieskimi

kartonikami. Potem zaznaczają miejsca

samogłosek czerwonymi kartonikami,

a miejsca pozostałych spółgłosek – niebieskimi

kartonikami. Porównują liczbę

samogłosek i spółgłosek.

• Odkrywanie litery f, F.

Kartoniki z literami f, F dla R., kartoniki z literami

f, F dla każdego dziecka.

R. pokazuje litery f, F. Dzieci określają ich

wygląd. Umieszczają litery w odpowiednich

miejscach pod modelami.

Dzieci przypominają, kiedy używamy wielkiej

litery.

• Uzupełnianie wyrazów: farby, Franek, brakującymi,

poznanymi literami.

Kartoniki z literami: a, e, y, b, r, n, k, dla każdego

dziecka.

Dzieci umieszczają kartoniki z literami w odpowiednich

miejscach pod modelami słów: farby,

Franek. Odczytują wyrazy: farby, Franek.

• Karty pracy Litery i liczby, cz. 2, s. 58–61.

• Nazywanie zdjęć. Rysowanie pod nimi modeli

ich nazw.

• Kolorowanie na niebiesko liter f, F w wyrazach.

• Czytanie sylab, tekstu.

• Czytanie wyrazów powstałych z połączenia

sylab.

• Łączenie liter z lukami w wyrazach. Odczytanie

powstałych wyrazów.

• Wodzenie palcem po literze f: małej i wielkiej,

pisanej. Pisanie liter f, F po śladach,

a potem – samodzielnie.

• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie

do czytania, pisania, liczenia, s. 67.( dzieci- 5- letnie)

• Opisywanie, co przedstawia obrazek.

• Określanie pierwszych głosek w słowie farby

i nazwach rysunków.

• Rysowanie po śladach rysunków.

• Kolorowanie wybranych rysunków.

• Zaznaczanie liter f, F w wyrazach.

• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie

do czytania, pisania, liczenia, s. 66.

• Rysowanie cebuli po śladzie, nie odrywając

kredki od kartki.

https://www.youtube.com/watch?v=iKeatJK181Q- trochę ruchu przy muzyce

 

03.04.2020 r.

 

Rozmowa o wiosennych powrotach ptaków.

• Oglądanie książek o ptakach, zachęcanie do dzielenia się spostrzeżeniami na ich temat.

Książki i albumy o ptakach.

Dzieci wskazują znane im ptaki. Słuchają ciekawostek na ich temat.

• Rozwiązywanie zagadek o ptakach.

 

Pióra biało-czarne,

buciki czerwone;

uciekają przed nim żabki,

bardzo przestraszone.

(bocian)

 

Wiosną do nas przyleciała

ta ptaszyna czarna, mała.

Murować się nie uczyła,

ale gniazdko ulepiła.

(jaskółka)

 

Już po lesie kuka,

gniazdka sobie szuka.

Jak znajdzie, podrzuca jaja,

niech inni je wygrzewają.

(kukułka)

 

Śpiewa wysoko

piosenki do słonka,

głos ma podobny

do drżenia dzwonka.

(skowronek)

 

• Pokazanie na globusie drogi ptaków z ciepłych krajów do Polski.

Globus, mapa.

R. pokazuje na globusie Egipt – miejsce, gdzie zimują nasze bociany. Potem pokazuje Polskę

i rysuje drogę, jaką muszą przebyć bociany wracające do kraju.

Pokazuje na globusie, co bociany musiały mijać, wracając do nas.

• Rozmowa na temat: Co robią ptaki po powrocie?

R. pyta:

− Co robią ptaki, gdy powrócą do kraju?

− Przypomnijcie, na przykładzie wilgi, co się dalej dzieje, gdy ptaki zbudują gniazdo.

− Czy wszystkie ptaki budują gniazda?

• Karta pracy, cz. 3, s. 67.

Oglądanie zdjęć. Dotykanie ich i mówienie nazw ptaków. Kończenie podanego rytmu – naklejanie

odpowiednich zdjęć ptaków, odszukanych wśród naklejek. Łączenie pierwszych

głosek z nazw obrazków. Podawanie nazwy ptaka, która powstała.

 

Karta pracy, cz. 3, s. 68.

Czytanie z R. (lub samodzielnie) nazw ptaków z pierwszego rzędu. Odszukanie w drugim

i w trzecim rzędzie takich samych wyrazów. Kolorowanie ich tak samo jak tych we wzorze.

 

Historyjka obrazkowa Mały wróbel.

Dla każdego dziecka: wyprawka, karta D, nożyczki, klej.

Dzieci wycinają obrazki, układają je według kolejności zdarzeń. Potem przyklejają na kartkach.

Opowiadają, co dzieje się na kolejnych obrazkach. Opowiadają całą historyjkę.

Nadają jej tytuł.

 

Karta pracy, cz. 3, s. 69.

Rysowanie po śladach linii – od zdjęć dorosłych ptaków do ich potomstwa. Nazywanie ptaków. Oglądanie piór wybranych ptaków – bociana, wilgi, kukułki, czajki.

 

 

Karta pracy, cz. 3, s. 70–71.

Liczenie żab. Wskazywanie dwóch takich samych par żab. Kolorowanie ich.

Wyklaskiwanie podanego rytmu i powtarzanie tekstu za R.

 

• Karta pracy, cz. 3, s. 71.

Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie.

 

 

02.04.2020r.

 

 

Karta pracy, cz. 3, s. 65.

Wskazywanie na rysunkach: słowika, wróbla, jaskółki, bociana. Kolorowanie rysunków ptaków,

które powracają do Polski wiosną. Nazywanie ptaków przedstawionych na zdjęciach.

Rysowanie po śladach ramek zdjęć.

 

 

• Ćwiczenia separacji ruchów.

Separacja ruchów polega na wprowadzeniu wybranej części ciała w ruch, w sposób niezależny

od ruchów innych części ciała.

• Niezależność ruchów rąk tułowia:

prawa ręka poziomo w bok, lewa – pionowo w górę,

prawa ręka poziomo w przód, lewa – pionowo w górę,

prawa ręka poziomo w przód, lewa – pod kątem w górę,

prawa ręka pod kątem w górę, lewa – pod kątem w dół.

• Rozdzielanie ruchów dłoni i palców:

zaciskanie prawej dłoni przy jednoczesnym rozchylaniu lewej,

uderzanie czubkami palców obydwu dłoni o blat stołu, na zmianę: wewnętrzną stroną dłoni

i zewnętrzną stroną dłoni.

• Rozdzielanie ruchów palców:

zaciśnięcie pięści wokół kciuka,

unoszenie po jednym placu dłoni opartej palcami o stół.

 

 

• Praca plastyczna Wesoła wilga.

Dla każdego dziecka: wyprawka, karta 18, klej, nożyczki, kredki.

• Wycinanie z karty rysunku wilgi.

• Kolorowanie rysunku według wzoru (fotografia).

• Nacinanie obrazka w zaznaczonych miejscach i składanie go według instrukcji.

• Sklejanie głowy.

 

Karta pracy, cz. 3, s. 66.

Łączenie fragmentów obrazków z dołu karty z odpowiednimi pustymi miejscami na dużym obrazku.

 

https://www.youtube.com/watch?v=Bwi8nn9dB1g- domowa zabawianka

 

 

01.04.2020r.

 

 

Karta pracy, cz. 3, s. 63.

Opowiadanie historyjki o wildze. Rysowanie po śladzie drogi kukułki do gniazda wilgi. Odpowiadanie na pytanie o gniazdo kukułki.

 

 

Rozwiązywanie zadań tekstowych metodą symulacji.

Dziesięć klocków (liczmanów) dla każdego dziecka.

Dzieci dostają klocki (lub inne liczmany). Siedzą w kole. Każde dziecko wybiera sobie 10 klocków. R. podaje zadania, a dzieci starają się je rozwiązać, dokładając klocki lub je odkładając.

• Na drzewie siedziało 7 wróbli. (Dzieci układają przed sobą 7 klocków). Potem przyleciały jeszcze 3 wróble. (Dzieci dokładają jeszcze trzy klocki). Ile wróbli siedzi teraz na drzewie?

 

Dzieci układają działanie:

7 + 3 = 10

i odpowiadają na pytanie.

 

• Na drzewie było 8 gołębi. (Dzieci układają przed sobą 8 klocków). Przejeżdżający samochód wystraszył je i wszystkie odleciały. (Odsuwają 8 klocków). Ile gołębi pozostało na drzewie?

 

Dzieci układają działanie:

8 – 8 = 0

i odpowiadają na pytanie.

 

W ten sposób dzieci rozwiązują podobne zadania.

 

• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie

do czytania, pisania, liczenia, s. 65.( dzieci- 5-letnie)

Kolorowanie jajek.

• Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery

i liczby, cz. 2, s. 56–57. ( dzieci- 6-letnie)

Zapisywanie obliczeń do sytuacji przedstawionych

na obrazkach. Czytanie zadań.

Wykonywanie do nich ilustracji i zapisywanie

obliczeń.

Karta pracy, cz. 3, s. 64.

 

https://edukreatornia.wordpress.com/.../poranna.../- gimnastyka

 

31.03.2020r.

 

Odkrywanie litery j: małej i wielkiej,

drukowanej i pisanej.

•Wyodrębnianie wyrazu podstawowego –

jajka.

• Analiza i synteza słuchowa słowa jajka.

Dzieci dzielą słowo jajka na sylaby i na

głoski. Liczą sylaby i głoski słowie jajka.

Wymieniają inne słowa, w których głoska

j jest na początku (jagody, jogurt, jodła…),

na końcu (kij, maj, tramwaj…) oraz w środku

(bajka, fajka, lejek…).

• Budowanie schematu słowa jajka.

Białe kartoniki dla każdego dziecka.

Dzieci układają tyle kartoników, ile sylab

słyszą w słowie jajka. Rozsuwają kartoniki,

wymawiając głośno sylaby. Następnie

układają tyle kartoników, z ilu głosek składa

się słowo; wymawiają głośno głoski, dotykając

kartoników.

• Budowanie schematu słowa Jagoda.

Białe kartoniki dla każdego dziecka.

N. wyjaśnia, że pani Jagoda to sąsiadka

dziadka i babci Olka i Ady. Na jej stodole

od lat mają gniazdo bociany. Pani Jagoda

dostarcza też babci kurze jajka, które tak

chętnie jedzą Ada i Olek – czy to na miękko,

czy to w postaci omletu.

−A wy w jakiej postaci lubicie jajka?

Dzieci dzielą słowo Jagoda na sylaby, a potem

na głoski. Układają z kartoników schemat

imienia.

• Budowanie modeli słów: jajka, Jagoda.

Czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki

dla każdego dziecka.

Dzieci głośno dzielą słowa: jajka, Jagoda,

na głoski.

Wymawiają głoskę j:

długo: jjjyyyy…

krótko: j, j, j, j…

Głoska j jest spółgłoską i oznaczamy ją na

niebiesko.

Pod schematami słów dzieci zaznaczają

miejsca głoski j niebieskimi kartonikami.

Czerwonymi kartonikami zaznaczają miejsca

samogłosek w słowach: jajka, Jagoda.

Pozostałe miejsca zaznaczają na niebiesko

– to spółgłoski. Porównują liczbę samogłosek

i spółgłosek w słowach: jajka, Jagoda.

• Odkrywanie litery j, J.

Kartoniki z literami j, J dla N., kartoniki z literami

j, J dla każdego dziecka.

N. pokazuje kartoniki z literami j, J. Dzieci

omawiają ich wygląd. Umieszczają litery

w odpowiednich miejscach pod modelami

słów: jajka, Jagoda.

Dzieci przypominają, kiedy używamy wielkiej

litery.

• Uzupełnianie wyrazów wcześniej poznanymi

literami.

Kartoniki z literami: a, k, g, o, d (dla każdego

dziecka).

Dzieci umieszczają pod modelami słów

kartoniki z odpowiednimi literami. Odczytują

wyrazy: jajka, Jagoda.

• Określanie różnic między i a j oraz wymową

głosek i, j.

Kartoniki z literami j, i dla każdego dziecka.

R. pokazuje dzieciom kartoniki z literami

i, j, a dzieci określają różnice między nimi.

Następnie mówią, która głoska – i czy j –

jest samogłoską, a która spółgłoską.

Dzieci uzasadniają swoją wypowiedź.

• Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery

i liczby, cz. 2, s. 52–55.( dzieci- 6-letnie)

 

Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie

do czytania, pisania, liczenia, s. 64.( dzieci- 5-letnie)

• Opisywanie, co przedstawia obrazek.

• Określanie pierwszych głosek w słowie jajka

i nazwach rysunków.

• Rysowanie po śladach rysunków.

• Kolorowanie wybranych rysunków.

• Zaznaczanie liter j, J w wyrazach

https://www.youtube.com/watch?v=yMIY7XESVpU- poznajemy literkę j

 

https://view.genial.ly/5e81b0573fea8d0db0d9f2f4/learning-experience-challenges-gdzie-jest-j – gdzie jest j

 

 

30.03.2020 r.

 

 

Tematem w tym tygodniu są „Wiosenne powroty”.

 

 

Słuchanie opowiadania Hanny Zdzitowieckiej -Gdzie budować gniazda

 

– Nie ma to jak głęboka dziupla! Trudno o lepsze i bezpieczniejsze mieszkanie dla dzieci – powiedział dzięcioł.

– Kto to widział, żeby chować dzieci w mroku, bez odrobiny słońca – oburzył się skowronek.

– O, nie! Gniazdko powinno być usłane na ziemi, w bruździe, pomiędzy zielonym, młodym zbożem.

Tu dzieci znajdą od razu pożywienie, tu skryją się w gąszczu…

– Gniazdo nie może być zrobione z kilku trawek. Powinno być ulepione porządnie z gliny,

pod okapem, żeby deszcz dzieci nie zmoczył. O, na przykład nad wrotami stajni czy obory –świergotała jaskółka.

– Sit, sit – powiedział cichutko remiz. – Nie zgadzam się z wami. Gniazdko w dziupli?

Na ziemi? Z twardej gliny i przylepione na ścianie? O, nie! Spójrzcie na moje gniazdko utkane z najdelikatniejszych

puchów i zawieszone na wiotkich gałązkach nad wodą! Najlżejszy wiaterek

buja nim jak kołyską...

– Ćwirk! Nie rozumiem waszych kłótni – zaćwierkał stary wróbel.

– Ten uważa, że najbezpieczniej w dziupli, tamtemu w bruździe łatwo szukać ukrytych

w ziemi owadów. Ba, są nawet ptaki budujące gniazda tylko w norkach, w ziemi albo wprost

na wodzie… Ja tam nie jestem wybredny w wyborze miejsca na gniazdo. Miałem już ich wiele

w swoim życiu. Jedno zbudowałem ze słomy na starej lipie, drugie – pod rynną, trzecie... hm...

trzecie po prostu zająłem jaskółkom, a czwarte – szpakom. Owszem, dobrze się czułem w ich

budce, tylko mnie stamtąd wyproszono dość niegrzecznie. Obraziłem się więc i teraz mieszkam

kątem u bociana. W gałęziach, które poznosił na gniazdo, miejsca mam dosyć, a oboje bocianostwo

nie żałują mi tego kącika.

• Rozmowa na temat opowiadania.

− Które ptaki rozmawiały o gniazdach?

− Jakie gniazdo zachwalał dzięcioł, a jakie skowronek?

− Jakie gniazdo zachwalała jaskółka, a jakie remiz?

− Co powiedział wróbel na temat gniazd?

− Z czego ptaki robią gniazda?

• Karta pracy, cz. 3, s. 62.

Słuchanie nazw ptaków, oglądanie ich gniazd. Określanie różnic i podobieństw między

gniazdami. Kończenie rysowania bocianów według wzoru.

 

• Wizualizacja – Jestem bocianem.

Dzieci naśladują ruchem i głosem bociana, o którym opowiada R.

Bocian chodzi powoli po łące, czasem dotknie czegoś dziobem. Następnie zatrzymuje się, staje

na jednej nodze i wypatruje. Czatując, czasem porusza dziobem, piórami, zaklekoce głośno.

Myśli: „Nie ma nic smacznego, są tylko żaby, a jednak lepszy rydz niż nic” i łapie żaby. Potem odlatuje do swojego starego gniazda, które ma od lat.

 

„ Bocian” - praca plastyczna wykonana dowolną techniką ( np. wydzieranka, wyklejanie plasteliną, z wykorzystaniem płatków kosmetycznych….itp.)

 

Proszę o wysłanie zdjęcia pracy na mój Messenger , pocztę : anetasochacka1@wp.pl lub telefon.

 

https://www.youtube.com/watch?v=MXOs1LGO1JM – piosenka „Kle, kle boćku”.

 

https://www.youtube.com/watch?v=PMUUm7Xx-Fw- wywiad z bocianem

 

27.03.2020r.

 

Karta pracy, cz. 3, s. 57.

Oglądanie obrazka sasanki. Powtarzanie jej nazwy. Dorysowywanie brakujących części sasanki na kolejnych rysunkach. Oglądanie obrazków przedstawiających, jak rozwijała się sasanka. Określanie, czego potrzebują sasanka i inne rośliny, żeby się rozwijać.

 

Ochrona gatunkowa roślin to prawny sposób zabezpieczenia rzadko występujących gatunków dziko rosnących roślin zagrożonych wyginięciem.

Gatunków chronionych nie wolno niszczyć, zrywać, zbierać, sprzedawać, nabywać, przewozić przez granicę państwa, nie można niszczyć ich siedlisk itp. W niemal wszystkich państwach są gatunki roślin podlegających ochronie.

W Polsce za początki ochrony gatunkowej uważa się przepisy chroniące

cisa, jakie obowiązywały już w średniowieczu.

 

 

 

Układanie przez R., a potem przez dzieci, zdań o przebiśniegu. Liczenie słów w poszczególnych zdaniach

 

Np:

Przebiśnieg przebija śnieg.

Przebiśniegi są kwiatami objętymi ochroną.

Przebiśnieg ma białe, delikatne płatki.

 

Karta pracy, cz. 3, s. 59.

Kolorowanie rysunków kwiatów. Rysowanie po śladzie, bez odrywania kredki od kartki.

 

 

Układanie zdań przeczących do podanych zdań twierdzących.

R. mówi zdania, a dzieci podają przykłady zdań przeczących. Kilka przykładów zdań przeczących

(do podanych) podaje R

− W sklepie warzywniczym kupimy buty.

− W sklepie warzywniczym nie kupimy butów.

− W piekarni kupimy mleko.

− W piekarni nie kupimy mleka.

− Mama zamówiła w cukierni tort.

− Mama nie zamówiła w cukierni tortu.

− Ala ma w koszyku bułki i chleb.

− Ala nie ma w koszyku bułek i chleba.

 

 

Zapoznanie z monetami i banknotami o nominałach:

1 zł, 2 zł, 5 zł, 10 zł.

−Kim jest bankier? Czym się zajmuje?

−Do czego służy bankomat? Co to są banknoty?

Zapoznanie z monetami i banknotami o nominałach:

1 zł, 2 zł, 5 zł, 10 zł. Rozpoznawanie

i nazywanie nominałów monet.

Po dwie sylwety monet o nominałach: 1 zł,

2 zł, 5 zł.

 

• Podział liczby 10 na składniki, z wykorzystaniem monet.

R. zwraca się do dzieci:

−Wyobraźcie sobie, że już jesteście bankierami,

a ja przychodzę do was po pieniądze.

Chcę wypłacić 10 zł, a wy dysponujecie tylko

monetami o nominałach: 1 zł, 2 zł, 5 zł. Czy

potraficie wypłacić mi 10 zł?

Dzieci mogą indywidualnie przedstawiać

te sytuacje, wykorzystując krążki

na których napiszą liczby: 1, 2, 5.

 

Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery

i liczby, cz. 2, s. 50–51.(6-latki)

 

Indywidualne układanie puzzli Wiosna.

Dla każdego dziecka: wyprawka, puzzle Wiosna.

 

Poniżej link do ulubionej piosenki dzieci – Olek i Ada

 

https://www.youtube.com/watch?v=ZSXClGr4Ss8-

 

26.03.2020r.

 

Karta pracy, cz. 3, s. 56.

 

Oglądanie obrazków. Omawianie etapów rozwojowych żaby. Kończenie rysowania żab według wzoru. Kolorowanie ich.

 

Pierwszy motyl – praca plastyczna.

 

• Zapoznanie z budową motyla.

 

Ciało motyla jest zbudowane z trzech części: głowy, tułowia, odwłoka.

Na głowie motyl ma parę oczu (złożonych), parę czułków oraz ssący aparat gębowy.

Tułów składa się z trzech segmentów, na których znajdują się trzy pary odnóży. Od tułowia

odchodzą dwie pary skrzydeł pokrytych łuskami.

• Oglądanie zdjęć/obrazków różnych motyli, słuchanie ich nazw.

Dla każdego dziecka: wyprawka, karta 19, klej, nożyczki, kredki, flamastry.

• Wycinanie z karty rysunku motyla.

• Kończenie kolorowania rysunku motyla.

• Nacinanie obrazka motyla w wyznaczonych miejscach i składanie go według wzoru.

Karta pracy, cz. 3, s. 57.

Oglądanie obrazka sasanki. Powtarzanie jej nazwy. Dorysowywanie brakujących części

sasanki na kolejnych rysunkach. Oglądanie obrazków przedstawiających, jak rozwijała się

sasanka. Określanie, czego potrzebują sasanka i inne rośliny, żeby się rozwijać.

 

Dla chętnych:

 

https://www.gov.pl/web/zdalnelekcje/wiosna-00

 

25.03.2020

 

Zadania matematyczne – Motyle i kwiaty.

 

Liczmany, np. klocki.

R. przedstawia dzieciom sytuacje, np.

Pewnego dnia zakwitły na łące 2 stokrotki; następnego dnia zakwitły jeszcze 3. Ile stokrotek zakwitło na łące?

Dzieci układają działanie:

2 + 3 = 5

odczytują je i odpowiadają na pytanie.

Tak samo postępują przy kolejnych zadaniach.

− Na łące rosło 8 stokrotek. Dzieci zerwały 4 stokrotki. Ile stokrotek zostało?

− W słoneczny dzień nad łąką fruwały 4 motylki cytrynki. Za chwilę przyleciało jeszcze 6 motylków.

Ile motylków fruwa teraz nad łąką?

− Na kwiatach siedziało 10 motylków cytrynków. 3 motylki odfrunęły. Ile motylków zostało na kwiatach?

• Karta pracy, cz. 3, s. 55.

Przedstawianie sytuacji ukazanych na obrazkach za pomocą liczmanów. Odpowiadanie na pytania. Rysowanie po śladzie drogi pszczoły do ula.

• Ćwiczenia w czytaniu – układanie wyrazów z poznanych liter

Kartoniki z poznanymi literami.

Układamy wyrazy:

łopata, małpa, bułka, dołek, igła, kukła,

pudełko, sałata, wałek

 

https://akademia.pwn.pl/view/be3be7aa-e10b-4278-ac64-e65f4fea789c/37275/Zdrowy_przedszkolak_Zabawy_z_rolkami_po_recznikach.pdf

 

24.03.2020

 

Proszę uzupełnić:

 

Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie

do czytania, pisania, liczenia, s. 60- 61( 5-latki)

Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery

i liczby, cz. 2, s. 40–45 ( 6- latki)

 

 

Odkrywanie litery ł: małej i wielkiej,

drukowanej i pisanej.

• Analiza i synteza słuchowa słowa łodyga.

Dzieci dzielą słowo łodyga na głoski i na sylaby.

Liczą, ile w słowie jest sylab, a ile głosek.

Wymieniają kolejno wszystkie głoski.

Następnie podają przykłady innych słów,

w których głoskę ł słychać na początku

(łopata, łuk, łubin…), na końcu (dół, muł,

stół…) oraz w środku (bułka, pałac, igła…).

 

• Budowanie schematu słowa łodyga.

Białe kartoniki dla każdego dziecka. ( białe, czerwone, niebieskie ,kartoniki są w wyprawce).

Dzieci układają tyle kartoników, ile sylab

słyszą w słowie łodyga. Rozsuwają kartoniki

i wymieniają głośno sylaby. Następnie

układają tyle kartoników, ile głosek słychać

w słowie łodyga. Wymawiają głoski głośno,

dotykając kolejno kartoników.

• Budowanie schematu słowa Łatka.

Białe kartoniki dla każdego dziecka.

R,wyjaśnia, że do ogrodu często przychodzi

kotek, który ma łaciate futerko. Dziadek

nazwał go Łatka.

R wymawia imię kota z podziałem na głoski.

Dzieci dokonują syntezy i wymawiają

słowo głośno. Następnie samodzielnie

dzielą słowo na sylaby i na głoski. Układają

schemat słowa Łatka.

• Budowanie modeli słów: łodyga, Łatka.

Czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki

dla każdego dziecka.

Dzieci głośno wymieniają głoski w słowach.

Wypowiadają głoskę ł:

długo: łłłyyyy…

krótko: ł, ł, ł, ł, ł…

Głoska ł jest spółgłoską, oznaczamy ją na

niebiesko.

Pod schematami słów zaznaczają miejsca

głoski ł niebieskimi kartonikami. Zaznaczają

na czerwono miejsca samogłosek.

Pozostałe głoski zaznaczają na niebiesko.

• Odkrywanie litery ł, Ł.

Kartoniki z literami Ł, ł dla R., kartoniki z literami

Ł, ł dla każdego dziecka.

R. pokazuje litery ł: małą i wielką, drukowane.

Dzieci określają ich wygląd. Umieszczają

kartoniki z literami ł, Ł we właściwych miejscach

pod modelami słów: łodyga, Łatka.

Dzieci przypominają, kiedy stosujemy wielką

literę.

• Umieszczenie kartoników z poznanymi literami

we właściwych miejscach pod modelami.

Kartoniki z literami: o, d, y, g, a, t, k (dla każdego

dziecka).

Dzieci umieszczają brakujące litery pod modelami

słów: łodyga, Łatka. Czytają wyrazy

łodyga, Łatka.

 

Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery

i liczby, cz. 2, s. 46–49. (6-latki)

 

Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie

do czytania, pisania, liczenia, s. 62. ( 5-latki)

 

Karta pracy, cz. 3, s. 54.

 

 

23.03.2020 r.

 

Tematem w tym tygodniu są „Wiosenne przebudzenia”.

 

23.03.2020r.

 

• Zabawa Jaka jest wiosna?

R.( rodzic) cicho wypowiada kolejne litery alfabetu, a wybrane dziecko w dowolnej chwili mówi:

stop. Dzieci podają określenie, jakie według nich pasuje do wiosny. Musi ono zaczynać się na głoskę, na której zatrzymał się rodzic, np.

k – wiosna jest kolorowa

p – wiosna jest pachnąca

s – wiosna jest słoneczna

r – wiosna jest radosna

 

• Słuchanie wiersza Bożeny Głodkowskiej Wiosna i moda.

Pod koniec zimy wiosna

wyjęła żurnali stosik.

– W co mam się ubrać? – dumała

– co w tym sezonie się nosi?

Założyć sukienkę w kropki?

A może golf? No i spodnie?

Co wybrać, by być na czasie

i nie wyglądać niemodnie?

Torebkę wziąć czy koszyczek?

Na szyję apaszkę cienką,

na głowę – kapelusz z piórkiem

czy lepiej beret z antenką?

(W tym czasie... – Gdzież ta wiosna?

– pytali wszyscy wokół.

– Zaspała? Zapomniała?

Nie będzie jej w tym roku?)

I przyszła w zielonych rajstopach,

w powiewnej złocistej sukience

i miała wianek z pierwiosnków,

a w ręce trzymała kaczeńce.

Pachniała jak sklep z perfumami –

wszak była calutka w kwiatach,

sypała płatkami jak deszczem –

i tak już zostało do lata.

 

• Rozmowa na temat wiersza.

− Jaki problem miała wiosna?

− W co postanowiła się ubrać?

− Jak wyglądała?

 

• Wypowiadanie się dzieci na temat: Jakie kolory kojarzą się wam z wiosną? Dlaczego?

• Zabawa słowna pod hasłem: Jak wyglądałby świat, gdyby wszystko było zielone?

Karty pracy, cz. 3, s. 52–53.

 

Proszę uzupełnić zaległości w kartach pracy do s.52

 

 

Piosenka na powitanie wiosny „Z wiosną”

 

https://www.youtube.com/watch?v=MYQbYYVelR0

 

17.03.2020 r.

Proszę o powtórzenie wszystkich poznanych liter i cyfr od 0 -10.

Ćwiczymy czytanie tekstów z książki "Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby " cz. I , bo dzieci mają tę książkę w domu.

Niestety nie mają aktualnych książek, bo zostały w szkole.

 

 

Tematem w tym tygodniu jest "Marcowa pogoda".

 

 

• Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej - Zaremby – „W marcu jak w garncu”

„W marcu jak w garncu” mawiamy, kiedy chcemy powiedzieć, że trudno przewidzieć marcową pogodę. Jest bardzo zmienna. To pada śnieg, to deszcz, to słońce grzeje radośnie, to znowu kulki gradu lecą z nieba na zadarte głowy przechodniów. Kto tę pogodę tak wymieszał? – zapytacie. W bajce znajdziecie odpowiedź.

Dawno, dawno temu żył sobie król, który miał cztery córki: Wiosnę, Lato, Jesień, Zimę. Każda posiadała dar sprowadzania innej pogody. Wiosna rozgrzewała ziemię ciepłym wiatrem, Lato promieniało słońcem, Jesień moczyła deszczem, a Zima sypała śniegiem garściami. Siostry mieszkały wraz z ojcem, królem, w Pałacu Czterech Pór Roku. Zajmowały odległe skrzydła budynku i unikały się wzajemnie, ponieważ nie przepadały za sobą. Ogromnie się różniły. Na domiar złego wszystkie miały to samo marzenie: każda pragnęła objąć tron po ojcu, królu, i władać pogodą na Ziemi. Niestety, tron był tylko jeden. Gdy król się zestarzał i śmierć zabrała go do krainy umarłych, między siostrami rozgorzał spór. To jedna, to druga zasiadała na tronie, ale żadna długo na nim nie pozostała. Wraz ze zmianą władczyni zmieniała się również pogoda. Wiało, grzmiało, zamarzało i rozmarzało – wszystko prawie równocześnie. To było nie do zniesienia. Cierpiały rośliny i cierpiały zwierzęta. Najstarszy z niedźwiedzi udał się do leśnego zamczyska braci miesięcy i poprosił ich o pomoc. – Między królewnami trwa walka o tron. Zniszczą całą planetę, jeśli ich nie powstrzymacie – rzekł z troską. Miesiące obiecały porozmawiać z kłótliwymi pannami i przerwać niszczący spór. Po wielu dniach trudnych rozmów udało się doprowadzić do podpisania rozejmu. Siostry zgodziły się na równy podział władzy. Będą zasiadać na tronie w kolejności: Wiosna, Lato, Jesień, Zima, a gdy minie rok, znowu Wiosna obejmie władzę nad pogodą, by po trzech miesiącach oddać ją Latu. Wydawało się, że siostry są zadowolone z rozejmu. Każda dostała swój czas królowania. Wiosna objęła panowanie jako pierwsza i w czerwcu ustąpiła miejsca Latu, to zaś we wrześniu oddało władzę Jesieni. W grudniu zapanowała Zima, która w marcu powinna oddać tron Wiośnie. Niestety, nie oddała. Wiosna zapukała do sali tronowej troszkę za wcześnie, co bardzo Zimę rozgniewało. Wypuściła z uwięzi najmroźniejsze wiatry, aby przepędziły siostrę spod drzwi. Przemarznięta Wiosna zadrżała z oburzenia i oblała Zimę deszczem. Kłótnia sióstr nie miała końca. – Trzeba je pogodzić – zdecydowały miesiące i wyznaczyły brata Marca na negocjatora. Nie był to najlepszy wybór, ponieważ Marzec należał do wyjątkowo niezdecydowanych miesięcy. Kiedy stanął między siostrami i zaproponował rozejm, Zima popatrzyła na niego z ukosa. – Dobrze. Pod warunkiem że w marcu królować będzie ta z nas, którą bardziej lubisz – powiedziała przebiegle, gdyż uważała, że jest najpiękniejsza, więc nie można jej nie lubić. Marzec się speszył. – Ja? Chyba... nie wiem... obie lubię? – bąknął zbity z tropu. – Namyśl się, byle szybko! – rzekła zniecierpliwiona Zima, której zrobiło się trochę za gorąco w towarzystwie Wiosny. Strapiony Marzec westchnął. – Tak, tak, już myślę. Hm... ha... hm... – No?... – Zima przeszyła go chłodnym wzrokiem. 61 – I co? – ponaglała go także Wiosna. – Ha... hm... – Dopóki nie zdecydujesz, w marcu będzie jak w tym garncu! – Zima wskazała gar wiszący nad ogniskiem na pałacowym dziedzińcu. Coś w nim bulgotało, mruczało, syczało i kipiało. Marzec rozłożył ręce. – Nie umiem tak szybko zdecydować. Dajcie mi więcej czasu – poprosił i pogrążył się w zadumie. Czas mija, Marzec posiwiał, wyłysiał i zapuścił dłuuugie wąsy, jednak wciąż nie dokonał wyboru.

 

• Rozmowa na temat opowiadania. − Jakie imiona miały córki króla?

− Jaki dar miała Wiosna, jaki Lato, Jesień, Zima?

− Co robiły siostry po śmierci ojca?

− Czy Zima i Wiosna przestrzegały rozejmu?

− Kto miał je pogodzić? Czy Marcowi się to udało?

 

• Mówienie przysłowia W marcu jak w garncu z różnymi emocjami: ze złością, z radością, ze smutkiem lub ze strachem.

 

• Rysowanie na dużej sylwecie garnka elementów marcowej pogody.

 

Zabawa relaksacyjna – Chmurki.

 

Dzieci kładą się na plecach, na dywanie. Nogi układają w lekkim rozkroku, stopy odchylają

swobodnie na zewnątrz, ręce układają wzdłuż tułowia, z dłońmi (powierzchnie) zwróconymi

ku górze. N. spokojnym, cichym głosem proponuje im zabawę w chmurki. Mówi, że to

będzie bardzo przyjemna, odprężająca zabawa.

Wyobraźcie sobie, że każde z was jest białą pierzastą chmurką i płynie po błękitnym niebie.

Przemyka między ciepłymi promieniami słońca…

Delikatny wiatr przesuwa chmurki w rożne strony. Na niebie jest mnóstwo pierzastych chmurek.

Między wami przelatują ptaki, a w dole wciąż zmienia się krajobraz. Płynąc po niebie, widzicie

w dole piękny las i rozległe pola, które przecina rzeka. Wzdłuż rzeki wije się droga… ale to

wszystko jest na dole. Wy jednak beztrosko płyniecie po niebie, czujecie się radośni i bezpieczni,

czujecie się potrzebni i ważni…

A teraz otwieracie szeroko oczy i przestajecie być chmurkami.

 

Kończenie zdań – tworzenie porównań.

Śnieg jest biały jak… (mąka, papier, kreda…)

Deszcz jest mokry jak… (woda, mgła…)

Burza jest groźna jak… (lew, tornado…)

 

 

19.03.2020 r.

 

Materiały do realizacji do 21.03.2020r.

 

https://youtu.be/l4OcX981Sww – piosenka „Nie śpijcie kiedy wiosna”

 

 

 

Zajęcia 1. Kule i koła – ćwiczenia i zabawy.

•• Słuchanie wiersza Marii Terlikowskiej Kolorowe koła.

Spójrzcie uważnie dookoła,

wszędzie są kule i koła.

Kół co niemiara, kul co niemiara.

Jest koło! Tarcza zegara.

Wesoło koła turkocą

pod starodawną karocą.

Na drogach świecą się jasno,

błysną i gasną, błysną i gasną.

A tutaj koło przy kole:

wagon, semafor – to kolej.

A kiedy kół jest tak dużo,

po prostu pachnie podróżą.

Kulę każdy nadmucha –

od babci do malucha.

Zrobimy z mydła pianę

i będą bańki mydlane.

Ojej, przepraszam, omyłka.

To już nie bańka – to piłka.

Tu mamy kulę armatnią,

niemodną wprawdzie ostatnio.

Sypią się kule, kuleczki,

wiśnie, a może porzeczki.

Nitka, na nitce kulki.

Czyje korale? – Urszulki.

Balon

to kula z gondolą.

Lećmy!

Państwo pozwolą.

W balonie było przyjemnie,

lecz pora wracać na Ziemię.

Noc właśnie Ziemię otula.

A Ziemia – to co?

Też kula. (…)

 

•• Wyjaśnianie znaczenia słów: gondola, semafor, staroświecka.

•• Rozmowa na temat wiersza.

− Jakie przedmioty w kształcie koła zostały wymienione w wierszu?

− Jakie przedmioty w kształcie kuli zostały wymienione w wierszu?

•• Segregowanie przedmiotów przygotowanych przez R.

Plastikowy talerz, koło samochodzika, kolorowy krążek, taca, różnej wielkości piłki, pomarańcza,

koraliki.

Segregowanie przedmiotów na te w kształcie koła (plastikowy talerz, koło samochodzika,

kolorowy krążek, taca…)

i te w kształcie kuli (różnej wielkości piłki, pomarańcza, koraliki…).

•• Określenie różnic między kołem a kulą.

Napisy: kula, koło, kartonowe koło, piłeczka.

Dzieci biorą między dłonie kartonowe koło. Powinny dojść do wniosku, że koło jest płaskie,

prawie go nie czują między dłońmi. Potem biorą piłeczkę. Tu odczucia są inne: piłeczka

zajmuje już trochę miejsca (przestrzeni), nie jest płaska jak koło.

Potem dzieci rzucają kartonowe koła na podłogę. One upadają i leżą. Następnie rzucają

piłkę w kształcie kuli. Ona – jak większość kul – odbija się i turla.

• Czytanie całościowe lub samodzielne wyrazów kula, koło.

 

 

Ćwiczenia gimnastyczne

Tamburyn, woreczek foliowy dla każdego dziecka.

I. Część wstępna

•• Zabawa orientacyjno -porządkowa Pomachaj woreczkiem.

Dzieci poruszają się w rytm tamburynu ( jeżeli nie ma w domu tamburyna można wystukiwać rytm klaszcząc w dłonie) pomiędzy rozłożonymi na podłodze woreczkami

foliowymi. Podczas przerwy w grze zatrzymują się przy najbliższym woreczku, podnoszą

go i machają nim nad głową, witając się. Pojawienie się akompaniamentu jest sygnałem

do położenia woreczka na podłodze i ponownego ruchu.

•• Zabawa ożywiająca – Chronimy się przed deszczem.

Dziecko biega po sali, swobodnie wymachując woreczkiem. Na mocne uderzenie w tamburyn

przykucają, rozciągając woreczki nad głowami – chronią się przed deszczem.

II. Część główna

•• Ćwiczenia tułowia – Suszymy woreczki.

Dzieci trzymają woreczki w obu rękach. W skłonie w przód wymachują nimi w przód i w tył.

Po kilku ruchach prostują się, potrząsają woreczkami w górze – strząsają krople wody.

•• Ćwiczenie dużych grup mięśniowych – Powitania.

Dzieci witają woreczkami różne części ciała wymieniane przez R. Np. Woreczek wita: wasze

kostki… wasze ramiona… wasze brzuszki…

•• Ćwiczenie mięśni grzbietu – Na wietrze.

Dzieci, w leżeniu przodem, unoszą woreczki trzymane za końce oburącz (ręce zgięte w łokciach,

skierowane na boki). Dmuchają na woreczki delikatnie – wieje mały wietrzyk, i mocno

– wieje duży wiatr. Obserwują ruch woreczków w zależności od siły podmuchu.

•• Ćwiczenie mięśni brzucha – W górę i w dół.

Dzieci w leżeniu tyłem, woreczki mają włożone między stopy. Unoszą je stopami do góry,

z przełożeniem za głowę, a potem powracają do pozycji wyjściowej.

•• Ćwiczenie równowagi – Przechodzimy przez woreczki.

Dzieci zwijają woreczki w rulonik. Stojąc, trzymają je przed sobą w obu rękach. Przekładają

nogi przez rulonik, wytrzymując w staniu jednonóż. Potem powracają do pozycji wyjściowej.

Ćwiczenie wykonują na zmianę: prawą nogą i lewą nogą.

•• Zabawa bieżna – Na swoje miejsce.

Dzieci rozkładają woreczki na podłodze; biegają między nimi przy dźwiękach tamburynu.

Podczas przerwy w grze każde musi jak najszybciej usiąść na swoim woreczku.

•• Skoki – Skaczemy.

Dzieci przeskakują obunóż przez woreczki rozłożone na podłodze: do przodu, do tyłu, na

prawo, na lewo.

•• Ćwiczenie zręczności – Zręczne dłonie.

Zwijają woreczki jedną, a potem drugą ręką w taki sposób, aby jak najbardziej schowały

się w dłoni.

•• Rzuty i chwyty – Podrzuć i złap.

Dzieci robią z woreczków kulki, podrzucają je oburącz, potem jednorącz i łapią.

•• Zabawa Wyścigi

Dzieci maszerują z woreczkami umieszczonymi między kolanami – od startu do mety.

III. Część końcowa

•• Ćwiczenie wyprostne – Z woreczkiem na głowie.

Dzieci maszerują w różnych kierunkach, z woreczkami na głowie, w taki sposób, aby woreczki

im nie spadły; co pewien czas przykucają i powracają do pozycji stojącej.

•• Ćwiczenia przeciw płaskostopiu – Sprytne stopy.

Dzieci chwytają palcami stopy woreczek leżący na podłodze i podają go sobie do rąk.

 

•• Zabawa uspokajająca – Marsz z woreczkiem.

Dzieci maszerują po obwodzie koła, wachlując woreczkami przed sobą; odkładają je na wyznaczone miejsce.

 

 

 

Proszę nauczyć się słów piosenki „Marcowi przyjaciele”

 

Marcowi przyjaciele zebrali się na łące.

I wiatr, i grad, i deszczyk, śnieg, burza i słońce.

I tak wszyscy razem kłótnię wywołali,

każdy chciał być ważny, Wiosnę więc wezwali.

Wiosno, Wiosno, schowaj łóżko i przybądź leśną dróżką.

Zobacz, kto z nas dziś ma do ciebie przyjść. (2 x)

 

Ref.: Ćwir, ćwir, ćwir, kle, kle, kle.

Zobaczymy, zobaczymy,

co zrobi panna Wiosna z przyjaciółmi marcowymi. (2 x)

 

II. Zbudziła się Wiosenka, poduszkę swą schowała

i biegnie do przyjaciół w zieleni już cała.

Patrzy w prawo, w lewo, śmieje się wesoło,

prosi, by z nią razem zrobić wielkie koło.

Moi drodzy przyjaciele, nie ma co myśleć wiele.

Razem lećmy w świat na sto długich lat! (2 x)

 

Ref.: Ćwir, ćwir…

 

III. I proszę, co się stało, aż mówić o tym szkoda.

Zrobiła się po prostu marcowa pogoda!

Burza wiatrem wieje, pada śnieg, deszcz leje,

stuka grad o chodnik, słońce potem grzeje.

Wiosnę głowa rozbolała, bo – cóż – narozrabiała!

Trochę Wiośnie wstyd za marcowe dni! (2 x)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.Odkrywanie litery c: małej i wielkiej,

drukowanej i pisanej.

 

•• Analiza i synteza słuchowa słowa cebula.

Dzieci dzielą słowo cebula na sylaby i na

głoski. Liczą sylaby i głoski w tym słowie.

Podają inne słowa rozpoczynające się głoską

c (cytryna, cukier, cement…), mające

ją na końcu (koc, noc, walec…) i w środku

(abecadło, baca, kucyk…).

 

•• Budowanie schematu słowa cebula.

Białe kartoniki.

Dzieci układają tyle kartoników, ile sylab

słyszą w słowie cebula – rozsuwają kartoniki

i mówią głośno sylaby. Następnie układają

tyle kartoników, ile głosek słychać

w słowie cebula, wymawiają głoski głośno,

dotykając kartoników.

•• Budowanie schematu słowa Cela.

Białe kartoniki

•• Budowanie modeli słów: cebula, Cela.

Czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki

dla każdego dziecka.

 

Dzieci wypowiadają głoskę c:

długo: ccccyyyy…

krótko: c, c, c, c…

Określają, czy głoska c jest spółgłoską czy

samogłoską. Pod schematami słów: cebula,

Cela, zaznaczają miejsca głoski c niebieskimi

kartonikami, bo głoska c jest spółgłoską.

Oznaczają inne spółgłoski i samogłoski.

•• Odkrywanie litery c, C.

Kartoniki z literami: c, C, dla N., kartoniki

z literami: c, C, dla każdego dziecka.

R. pokazuje literę c: małą i wielką. Dzieci

określają ich wygląd. Potem umieszczają

litery w odpowiednich miejscach pod modelami

słów: cebula, Cela.

Dzieci przypominają, kiedy używamy wielkiej

litery.

•• Umieszczanie kartoników z poznanymi wcześniej

literami pod modelami słów: cebula, Cela.

Kartoniki z literami: e, b, u, l, e, a, l,

Dzieci umieszczają pod modelami słów:

cebula, Cela, kartoniki z odpowiednimi literami.

Czytają wyrazy: cebula, Cela.

 

Można zaznaczyć literę „C,c” w dowolnej gazecie.

 

Wyciąć z gazetek reklamowych produkty, które rozpoczynają się głoską „C”.

 

 

Wykonanie pracy plastycznej „ Deszczowa chmurka”- technika dowolna